Κι αφού μια χαρά εκφράσαμε τον πόνο μας και διατρανώσαμε την οργή μας, εναντίον των δολοφόνων, μήπως ήρθε  η ώρα να μετρήσουμε και τα δικά μας μούτρα στον καθρέφτη μας;

Καταρχάς, για να μην γελιόμαστε, ότι κάποιοι, πολλοί, απουσίαζαν από την χθεσινή έκφραση πόνου και αλληλεγγύης. Επωνύμως, εννοώ, διότι καταγγέλλαμε την τρομοκρατία και δεν το αντέχουν..

Και απουσίαζαν επιδεικτικά, μάλλον.

Κάποιοι άλλοι το επιδίωξαν, να έρθουνε μπροστά μπροστά, για να προβάλλουν  τις μούρες τους.

Και κάποιοι άλλοι, χωρίς ερωτηματικά, ηρθαν πονεμενα και ανώνυμα, γιατί ένιωσαν αμήχανα και φοβισμένοι.

Η κοινωνία όμως, τουλάχιστον εδώ της πόλης μας απουσίασε εκκωφαντικά..

Και γυρίσαμε από σημερα, στα καθ’ ημάς, κυνηγώντας την Ραχήλ και την Νόνη Δούνια,  ως να μην συνέβαινε τίποτε απολύτως, την προηγουμένη.

Εξάλλου αυτό μας καίει.

Την κοινωνία της παραπληροφόρησης, της αθλιότητας και των σαλτανατζήδων ποτέ δεν την ενδιέφερε η ουσία,

Ποιος θα δείξει την ωραιότερη μούρη, μπροστά από το Ινστιτούτο, θα γράψει την πιο έξυπνη κρυάδα, στο φεισμπούκ,

Και θα ‘ θελα να κοιταχτούμε όλοι μεταξύ μας, μην κοιτάς τον διπλανό, τα μούτρα σου, στον καθρέφτη, κοίτα.

Χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα,  για να κοπεί από συνδυασμούς, δημοκρατικοπροοδευτικού ρεύματος,  το ότι ο υποψήφιος είχε τοποθετηθεί απρεπώς και αντεθνικώς, υπέρ των «Σκοπίων» και των παραφυάδων αυτών και αφού εζυγίσθη, βρέθηκε και φιλότουρκος, παρά τη βλάχικη καταγωγή του.

Μαθαίνοντας το θλιβερό συμβάν, στριφογύρισα πολλές φορές, πονώντας αφόρητα.

Το φασισμό σου τελικά , άθλια πράσινη λαίλαπα, τον έσυρες παντού.

Περιμένω την ανασκευή.

Ειλικρινά με πόνο ψυχής.

Και μετά θα μιλήσουμε και με διαφορετικό λόγο, που λίγοι αντιλαμβάνονται την διεισδυτικότητα και την επιδραστικότητα του.