Τελικά το θέμα έφτασε εκεί που όλοι φοβόμασταν – και περιμέναμε – από την αρχή. Στην ανοιχτή, τόσο από τον Ερντογάν όσο και από τους (ανεξάρτητους) Έλληνες λαγούς του, πρόταση για ανταλλαγή «αιχμαλώτων».

Τι κι αν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί ήρθαν στη χώρα μας με τη θέλησή τους ζητώντας πολιτικό άσυλο, προκειμένου να γλυτώσουν την «κρεμάλα» ενός αδίστακτου καθεστώτος, τι κι αν οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί βρέθηκαν κατά – ασυγχώρητο για τις σημερινές συνθήκες και για την εμπειρία τους – λάθος σε τουρκικό έδαφος.

Η στάση της χώρας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλάξει στο όνομα και στην κατανοητή πίεση για την «επιστροφή των παιδιών μας». Αποφασιστικότητα στον εκατέρωθεν σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις αρχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Η απαίτηση για την επιστροφή των δύο στρατιωτικών που εκφράστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από την Ευρώπη δείχνει τον σωστό διπλωματικό δρόμο που πρέπει να συνεχίσουμε να ακολουθούμε.

Αλλιώς θα μπούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια ανταλλάσσοντας όχι μόνο «αιχμαλώτους» αλλά και αξίες του πολιτισμού μας.