Δυο ακόμη ναυάγια με νεκρούς μετανάστες χτες το βράδυ στο Αιγαίο. Άλλη μια «μαχαιριά» στο σώμα της ανθρωπότητας. Άλλο ένα θλιβερό περιστατικό που επιβεβαιώνει πως το πρόβλημα καθημερινά μεγαλώνει, πως στο Αιγαίο συντελείται μια νέα γενοκτονία.
Εικόνες αντιφατικές, σκέψεις πικρές,συναισθήματα ανάμεικτα.
Απ τη μια η ανθρωπιά αποτυπωμένη στα πρόσωπα του ψαρά απ’ τη Χίο που έσωσε 100 συνανθρώπους μας και του γιατρού στη Λέσβο που περιθάλπει καθημερινά εκατοντάδες σώζοντας ζωές αλλά και τόσων ανώνυμων εθελοντών που κρατούν χωρίς να φαίνονται το υστέρημα τους προσφέροντας είδη ανάγκης στους πρόσφυγες. Στην Ειδομένη, στην Κω,στη Λέσβο, στον Έβρο, στη Σάμο και σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
Από την άλλη το μίσος, η αδιαφορία και η θεοποίηση του χρήματος από αδίστακτους δουλεμπόρους που βουλιάζουν βάρκες στο Αιγαίο σκορπώντας το θάνατο σε αθώες ψυχές.
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ να καταλάβουν πως δεν είναι όλα μόνο χρήμα και εμπόριο! Ούτε μια δυο δράσεις για φωτογραφίες και χειραψίες και μετά τίποτε.Οι εθελοντές και οι συλλογικές ενέργειες φορέων ή πολιτών από μόνες τους δεν αρκούν.Χρειάζεται συντονισμός,πρόγραμμα, οργάνωση και μεθοδικές κινήσεις από την Εθρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες υποδοχής.
Οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρώπης πρέπει να χαράξουν κοινή πολιτική στο ζήτημα της μετανάστευσης και να λάβουν άμεσα αποφάσεις σταματώντας να ρίχνουν η μια την ευθύνη στην άλλη! Η ΕΥΡΩΠΗ πρέπει να δείξει το ανθρώπινό της πρόσωπο, συναισθανόμενη το πρόβλημα που πλέον αγγίζει τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Να δικαιώσει όλους όσους διαχρονικά πίστεψαν και πιστεύουν στην ΕΝΩΣΗ αξιών, κοινωνικής δικαιοσύνης, πολιτισμών και αλληλεγγύης αφήνοντας στην άκρη τον καιροσκοπισμό,τον τυχοδιωκτισμό και τη θεοποίηση της ύλης και του χρήματος!
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΔΕΝ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ!
Τέλος όσον αφορά όλους εκείνους που δυσανασχετούν, οργίζονται ή εκφράζονται με ρητορική μίσους και ρατσιστικά σχόλια για τους ξεριζωμένους τούτους ανθρώπους, ας θυμηθούν και κείνοι αλλά και όλοι μας πως κάποτε κι οι δικοί μας ήρθανε πρόσφυγες.Ξεριζωμένοι απ τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Πόλη και τόσες άλλες περιοχές. Πως χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας και για πολλούς από μας πολλοί συγγενείς που δεν γνωρίσαμε. Πως και τότε πολλοί τους αντιμετώπισαν με μίσος και απαξίωση όμως χάρη στο πείσμα, τη θέληση και το μεράκι τους επιβίωσαν και στάθηκαν στα πόδια τους. ΣΗΜΕΡΑ στις ίδιες θάλασσες άλλοι λαοί βιώνουν το δράμα των προγόνων μας. Ας τους δείξουμε-όπως γίνεται καθημερινά από χιλιάδες συμπολίτες μας- πως ο Έλληνας έχει μνήμη, φιλότιμο και ευαισθησία.
Ας τους δώσουμε σήμερα το χέρι μας σκεπτόμενοι όχι μόνο το χτες αλλά και τα παιδιά μας ΑΥΡΙΟ!