Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει σε μεγάλο βαθμό την πρώτη εκλογική του νίκη στη δεξιότητα με την οποία ανέβηκε στο κύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας μετά το πρώτο μνημόνιο. Το «κίνημα των πλατειών» που αναπτύχθηκε το 2011 επέτρεψε τη δημιουργία ενός ετερόκλητου αντιμνημονιακού μετώπου στο οποίο συντάχθηκαν μαζί με χτυπημένους από την κρίση πολίτες ακροδεξιοί, αντιδημοκράτες και αντιευρωπαίοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση δεν αποδοκίμαζε καμία μορφή κινητοποίησης, αγκαλιάζοντας όλους τους Αγανακτισμένους. Σήμερα τους βρίσκει απέναντί του, μαζί με εκείνους που δεν αντέχουν άλλο τα αποτελέσματα μιας καταστροφικής διακυβέρνησης, μαζί με τους προδομένους από τα ψέματα και τις απάτες ενός κόμματος που υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους. Η κυβέρνηση δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη λαϊκή αποδοκιμασία και η χώρα δεν αντέχει άλλη διάλυση. Το αδιέξοδο δεν διαγράφεται απλώς, έχει ήδη διαμορφωθεί.