Εδώ και μέρες, αναστάτωση επικρατεί στην πόλη Permet (Πρεμετί) της Νότιας Αλβανίας, με αφορμή μια πολυετή διαμάχη ανάμεσα στις δημοτικές αρχές της πόλης και τον ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου. Έπειτα από χρόνια δικαστικής διαμάχης, ο ιερός Ναός, πρώην πολιτιστικό κέντρο, έγινε αντικείμενο θλιβερών σκηνών βίας, όταν ιδιωτική(!) αστυνομία (Security), ανέλαβε την εκτέλεση της απόφασης του δικαστηρίου, και χωρίς να δείξει ιερό και όσιο, στην κυριολεξία, τσουβάλιασε τα υπάρχοντα του ναού και τα μετέφερε στο κτήριο του Δήμου. Ο ναός γίνεται πολιτιστικό κέντρο και πάλι. Όμως η ιδιωτική αστυνομία ήρθε στα χέρια με ιερείς και πιστούς, που έχοντας (κατά τη γνώμη μου) απόλυτο δίκαιο, διαμαρτυρήθηκαν για τη θρασύτητα και τον κυνισμό με τα οποία αντιμετωπίστηκαν ο ναός και τα υπάρχοντά του.
Οι εικόνες, σε όσους έχουν ζήσει το απολυταρχικό καθεστώς του Enver Hoxha, «ξύπνησαν» πολύ άσχημες αναμνήσεις. Θύμισαν τα πολύ σκοτεινά χρόνια, μετά το 1967, όταν και με απόφαση του δικτάτορα, η θρησκευτική πίστη απαγορεύθηκε και οι ναοί όλων των δογμάτων έκλεισαν. Πολλοί γκρεμίστηκαν, άλλοι παραδόθηκαν για κοινή χρήση και μετετράπησαν από πολιτιστικά κέντρα (στην καλύτερη των περιπτώσεων), μέχρι σε στάβλους (στη χειρότερη). Ταυτόχρονα, οι θρησκευτικοί λειτουργοί (επαναλαμβάνω, όλων των δογμάτων) στη συντριπτική πλειονότητά τους χλευάστηκαν, ταπεινώθηκαν, λοιδορήθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν.
Η ιστορία με τις ιδιωτικές αστυνομίες στην Αλβανία (στην ουσία, πληρωμένοι μπράβοι), δεν είναι καινούργια και είναι ενδεικτική του κράτους που έφτιαξε ο Sali Berisha (πρέπει να σημειωθεί ότι οι δηλώσεις του, αυτή τη φορά, ήταν κατευναστικές και με σεβασμό στους πιστούς και τον ορθόδοξο κλήρο). Αντικαθιστώντας το κράτος -το οποίο προφανώς βολεύεται με αυτή την απαίσια και επικίνδυνη κατάσταση- οι νταήδες έχουν φέρει στη θέση του Ναού στο Πρεμετί, χιλιάδες Αλβανούς πολίτες, οι οποίοι εκδιώκονται γκανγκστερικά από τα σπίτια ή τις επιχειρήσεις τους, έπειτα από δικαστικές ή τραπεζικές αποφάσεις για πλειστηριασμούς των σπιτιών ή περιουσιών τους. Και μπορεί, όπως γράψαμε, εδώ να κράτησε σωστή στάση ο Berisha, αλλά με δική του ευθύνη έχουν φτάσει εκεί τα πράγματα.
Αν για κάτι έχει να καυχιέται η Αλβανία, είναι η θρησκευτική αρμονία και η συνύπαρξη ανάμεσα στους πιστούς της. Η φράση «Feja e shqiptarit eshte shqiptaria” (Η θρησκεία του Αλβανού είναι ο Αλβανισμός) του ποιητή Pashko Vasa (Πάσχο Βάσα) ή το «Ο Αλβανισμός είναι η Βίβλος και του Κοράνι κάθε Αλβανού» του Κοσοβάρου ακαδημαϊκού Rexhep Qosja, αποτελούν σημεία αναφοράς για το αλβανικό έθνος και έχουν χρησιμεύσει στην άμβλυνση των, όποιων, θρησκευτικών διενέξεων. Η δε παρουσία στη χώρα, του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Αλβανίας, Αναστάσιου, μετά το ’90, αυτής της τεράστιας προσωπικότητας, που αποτελεί συγχρόνως τύχη και τιμή για την Αλβανία, έχει προσφέρει τα μέγιστα σε αυτή την κατεύθυνση.
Όντας μια χώρα που ζουν χριστιανοί ορθόδοξοι, καθολικοί, μουσουλμάνοι, εβραίοι, μπεκτασήδες και άθεοι, ουδέποτε υπήρξαν εσωτερικές διενέξεις με θρησκευτική απαρχή. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως, την επίθεση στο Ναό, την καταδίκασαν σύσσωμοι οι θρησκευτικοί ηγέτες όλων των δογμάτων. Εννοείται πως οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να γίνουν σεβαστές. Από την άλλη όμως, όταν αυτές αφήνονται να εφαρμοστούν από «μπράβους» και όχι από το κράτος, συνήθως τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Αν μπορούσα να πω κάτι στους Αλβανούς κρατούντες (και όχι μόνο), θα ήταν μόνο, αφήστε ήσυχη την Αλβανία. Αφήστε ήσυχους τους Αλβανούς και τις άλλες μειονότητες, ειδικά στο θέμα που αφορά την πίστη (ή την αθεΐα τους). Επίσης, οι φωνές που ακούγονται από υπερ-πατριωτικά χείλη στην Ελλάδα (και όχι μόνο), ουδόλως βοηθάνε την κατάσταση. Ο φανατισμός, με οποιαδήποτε σημαία και αν εμφανιστεί, μόνο αναταραχή και δεινά μπορεί να προσφέρει. Τα έσχατα που χρειαζόμαστε οι δυο λαοί.