Το θέμα της αφισοκόλλησης έχει να κάνει κυρίως με την αισθητική μέσα στην πόλη. Το ότι και οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ , δεν υπακούουν στις παραινέσεις-παρατηρήσεις-συστάσεις πολιτών και ΜΜΕ, αδιαφορώντας και ρυπαίνοντας την πόλη, αυτό δεν έχει να κάνει με την πολιτική τους, αλλά-κυρίως-με την αισθητική τους. Αυτονόητα η αισθητική και η πολιτική είναι δοχεία συγκοινωνούντα και θα περίμενε κανείς από την αριστερά, που παλαιότερα εκπροσωπούσε σε συντριπτικό βαθμό τον καλλιτεχνικό κόσμο, να υπερασπίζεται την αισθητική μας, και όχι να ισχυροποιεί τη διαπίστωση πως η χώρα μας πάσχει και στα δυο… Παράλληλα, θα ήταν άδικο να ισχυριστεί κανείς πως τα υπόλοιπα κόμματα σέβονται την έννοια της αισθητικής στις πόλεις και αυτό είναι έκδηλο σε όποιο σημείο κι αν κοιτάξεις.

Από την Αριστερά έως τη Δεξιά, έχει αποδειχτεί, σε πολλές των περιπτώσεων, πως η αδιαφορία, ως προς την προστασία τής εικόνας και του περιβάλλοντος της πόλης, είναι πασιφανής. Ρίξτε μια ματιά στα Πανεπιστήμια και στους φοιτητικούς χώρους, όπου η δυναμική των νεολαιών ισοδυναμεί και εκφράζεται με τζάμπα μαγκιά και τσαμπουκά. Εκεί, θα διαπιστώσετε τη ρύπανση και τα σκουπίδια που παράγουν οι νέες γενιές κομματικών νεολαιών. Η κομματική «εκπαίδευση», «η αισθητική», ως προς τη χρήση των μέσων (αφίσες-μπογιές-αεροπανό, αυτοκόλλητα κλπ), είναι ανύπαρκτη, για τον απλούστατο λόγο πως δεν απασχολεί τον εγκέφαλο των κομματικών υπευθύνων.

Τείνω να υποστηρίξω πως δεν υπάρχει επιφάνεια τοίχου, πρόσοψης κτηρίων, ακόμα και δέντρων και βράχων(!), που να μην καλύπτονται από συνθήματα και άλλες ποικίλες «δημιουργικές» εκφράσεις. Σε αυτά, προσθέστε τις διάφορες ποδοσφαιρικές σαχλαμάρες οπαδών ΠΑΕ, που κάθε Σαββατοκύριακο γεμίζουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους (η προτίμησή τους να καλύπτουν με συνθήματα και αυτοκόλλητα τα σήματα οδικής κυκλοφορίας είναι η πιο ακραία)…

Τώρα, προεκλογικά, με την περίπτωση της αφισορρύπανσης, πιάσαμε πάτο! Ουδείς μπορεί να την σταματήσει και να ταχθεί με το μέρος της πόλης. Όλα είναι εναντίον της. Το αίτημα για «πόλη καθαρή», «ευπρόσωπη», «πολιτισμένη» κλπ, είναι απλώς συνθηματολογίες τού προεκλογικού μπαλκονιού που εξακολουθούν να «παίζουν» οι αμετανόητοι μιας παλαιάς συνήθειας που έβλεπε τη διαφήμιση του «προϊόντος» πρώτα και πάνω απ’ όλα… Η αισθητική και η καθαριότητα τής πόλης, είναι για τους γραφικούς που πίστευαν πως μια αριστερά θα τα σεβόταν καθ’ ότι, η όποια ανατροπή προς προοδευτική κατεύθυνση, εμπεριέχει την αισθητική προστασία τού τοπίου και του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε όλοι μέσα.

Ως φαίνεται, πέρασε ο καιρός που περιμέναμε από την Αριστερά να διδάσκει τέτοιες έννοιες και πρότυπα. Ίσως θα έπρεπε από χρόνια, να κατανοήσουμε πως ο μοχλός δράσης εδράζεται στην προσωπική αισθητική μέρος της οποίας είναι και εκείνη που μας περιβάλλει. Βεβαίως, να μην ξεχνάμε πως και η… «δεξιά αισθητική» μέσα στην πόλη, είναι απεχθής και λαϊκίστικη, υπενθυμίζοντάς μας ότι υπήρξε η πρώτη διδάξασα, αφού υπηρέτησε πιστά και για πολλές δεκαετίες το αξίωμα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!