Είναι η ευκαιρία φορές που στριφογυρνά στην πραγματικότητα πριν την τρέψει σε Ιστορία. Να την πιάσουμε, τώρα που αμφισβητείται ακόμη και η προκαταβολή ισότητας. Το σύνδρομο Κάιν, έτσι θα το έλεγαν. Να μισούμε τους άλλους επειδή απλώς δεν αντέχουμε εαυτούς. Μοναδικοί! Μόναχοπαίδια και πρωτότοκοι! Ανάσωτοι. Σφικτά δόντια.

Ποιος είπε πως η ωφέλιμη επιταγή του εμβολιασμού, με AstraZeneca ή ό,τι εγκεκριμένο άλλο είναι μια εκλογή της Σόφι; Ποιος είναι ο κοινός οιηματίας που μας καθοδηγεί κι αποπατεί, πως εμβολιαζόμενοι, διαδίδοντας το εμβόλιο, επιλέγουμε παράπλευρες απώλειες; Κι όμως η πραγματικότητα δεν είναι επιλογή περιορισμού απωλειών.

Το θαύμα. Αυτό είναι το εμβόλιο. Και τα άλλα εμβόλια. Δεν προτείνονται με εισαγωγικά. Ποιος μπορεί, ποιος τίθεται παντογνώστης και θέων να εξασφαλίσει 100 τοις εκατό το αύριο; Τι ζητούν; Να γίνουν οι επιστήμονες Προμηθείς ή Πυθίες;

Ακόμη κι ο θεοποιημένος μοναδικός στην ιστορία τέτοιος Αλέξανδρος απέφυγε τις αλχημείες και τα μεγάλα λόγια. Στη Σίβα στο ιερόν τού δήθεν πατρός του υποκλίθηκε στην αδυναμία του. Κι εγώ σε αυτό υποκλίνομαι. Είμαι αυτό, το απρόβλεπτο. Είμαι άνθρωπος. Είμαι για να μην είμαι, αλλιώς ούτε που υπάρχω. Κάνω Αstra.

Έχω συνείδηση, παίρνω την ευθύνη. Κάνω τα εγκεκριμένα εμβόλια. Οι αντινοηματοδότες να μας τα ξαναπούν; Την τρομάρα τους να προστατέψουν εναντίον μας επιδιώκουν. Και πτύουν επί του ανθρωπισμού.

Είμαι ο Ούτις. Ο ολίγιστος. Αν τους ακούγαμε, θα σμίγαμε ακόμη με τους αλχημιστές, χωρίς ουμανισμό και ορθό λόγο. Σωθήκαμε λένε από ένα μήλο επί της κεφαλής Νεύτωνος, γιατί τα Φώτα κι η επαγωγή δεν είχαν φθάσει ακόμη. Άναψαν χρόνια τώρα. Απορριπτικοί της πραγματικότητας, αρνητές, μικροαμφισβητίες, δόκιμοι κριτικοί, των άλλων πάντα, κάτω τα χέρια από τα Φώτα. Καίνε!!! Και αναιρούν τον καθρέπτη που αντιβάλλεται στο είδωλο της επανάληψης, της κινούμενης άμμου στην οποία θα πέσετε κι εσείς αλλά ομνύετε στο να πέσουν πρώτα οι άλλοι. Χαιρέκακοι: Καίνε! Κι εσάς κι εμάς!