Η δεξαμενή εκείνων που υπήρξαν «βάρος της γης» στις ανέμελες Λουκούλειες μέρες των δανεικών, είναι εκείνη που γέννησε τους φασίστες αρουραίους καθώς και τους οπαδούς αρουραίους, οι οποίοι πρώτα μισούν και μετά σκέφτονται και οι οποίοι τώρα πια τρυπάνε τη γη κάτω από τα πόδια μας.
Οι αβροφροσύνες περί σοφού λαού, είναι πολύ παλιές υποκριτικές συνταγές κολακείας και υστεροβουλίας. Η ποιότητα της παιδείας ενός λαού σε ορισμένη ιστορική περίοδο, προέρχεται από το γύμνασμα και την διαπαιδαγώγηση εκείνης της περιόδου. Σε διαφορετικές αναλογίες, περιλαμβάνει όλες τις αποκλίσεις.
Ο αυταρχικός φανατισμός και η βία, δεν είναι μονογενές τέρας που μας προέκυψε από τη μήτρα της κρίσης, χωρίς μπόλιασμα από άλλους παράγοντες. Αν ήταν έτσι, θα ήμαστε όλοι οπαδοί μιάς ιδέας και μιάς πολιτικής.
Εκκολάφτηκε στη ξεχειλωμένη δημοκρατία, που έδειξε ανοχή στα διάσπαρτα τέτοια φαινόμενα και δίδαξε έμμεσα την ασυδοσία. Οι φορείς της ήταν απασχολημένοι με τον πλουτισμό, που υπήρξε κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τις αμαρτίες, όχι μόνο της διαφθοράς, αλλά και της πλημμελούς αυτοπροστασίας της ίδιας της δημοκρατίας. Δεν κατάφερε ούτε τους βιντεοσκοπημένους αυτουργούς των γηπέδων να συλλάβει και να δικάσει, πόσο μάλλον τους «αναρχικούς» που έσπαγαν κάθε τόσο το κέντρο της Αθήνας και έκαιγαν έως και ανθρώπους.
Το υλικό, η δεξαμενή, υπήρξε έτοιμη την στιγμή της κρίσης.
Μετά έπιασε δουλειά μια μερίδα της πολιτικής ηγεσίας. Έπεσε με τα μούτρα στο πλιάτσικο των αγανακτισμένων ψήφων και έγινε ο καταλύτης για το γιγάντωμά της βίας.
Οι επίδοξοι θεράποντες, την εξάγνισαν, την βάφτισαν επαναστατική και ως εκ τούτου την νομιμοποίησαν στις λιγότερο ανθεκτικές συνειδήσεις.
Επαναστατική βία, όμως, ονομάστηκε ιστορικά εκείνη που προήλθε ως αντίσταση στην βία μιάς μειοψηφικής εξουσίας. Η αυτοάμυνα μπροστά στην πραγματική βία, σε εκείνη που έρχεται να συντρίψει τη θέληση της πλειοψηφίας ενός λαού. Όχι «στην βία της μείωσης του μισθού, της αποτροπής να κάνουμε 100 σύντεκνοι κατάληψη στο υπουργείο, στη βία της φτώχειας, της γραφειοκρατίας…» κ.λπ. Αυτά είναι σαθρά προσχήματα που αναιρούν την ουσία της επαναστατικής βίας.
Αλλά αυτά τα προσχήματα διευκόλυναν εκείνους που σχεδιάζουν την κατάλυση της δημοκρατίας. Έδωσαν το απαραίτητο άλλοθι στους νεοναζί, οι οποίοι υποκατέστησαν περιστασιακά το πλαδαρό κράτος και ψάρεψαν οπαδούς από τη δεξαμενή των χειρότερων εκ των συμπολιτών μας. Εκείνων που αφού δεν έχουν πια όφελος διορισμού και όποιας εξυπηρέτησης από τα κόμματα και το κράτος, επιθυμούν την συντριβή του παντός ως εκδίκηση. Κι έτσι, οι οπαδοί της Μαύρης Νύχτας αυξήθηκαν και αυξάνονται. Κρυμμένοι πίσω από τη μυστική ψήφο τους, μεταχειρίζονται τους στρατολογημένους μπράβους τής ΧΑ με τη μοχθηρία που χρησιμοποιούν ορισμένοι τα ροντβάιλερ και τα ντόπερμαν. Δίνουν διέξοδο στο μίσος και στη δειλία τους.
Αυτός ο χρυσαυγίτικος ψηφοφόρος δεν αλλάζει από την μια μέρα στην άλλη. Δεν ιδρώνει το αυτί του με δημοκρατίες και συλλογικότητες. Και ούτε όμως είναι άξιος να δείξει στήθη και ιδέες. Επειδή δεν έχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Έχει όμως τα σκυλιά του να δαγκώνουν και θα τα ταΐζει κρυμμένος. Εκείνα να σκοτώνουν κι αυτός να χορεύει πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες του. Όποιος ελπίζει ότι θα τον συνταράξουν οι τραυματισμοί αθώων και οι δολοφονίες, πλανάται. Για την βία και τη δολοφονία ζει και υπάρχει, αρκεί να μην πηγαίνει αυτός φυλακή. Απόδειξη είναι η αύξηση των ποσοστών μετά από κάθε βιαιοπραγία. Το φαινόμενο δεν πρόκειται να ξεφουσκώσει μόνο του. Αντίθετα, θα μεγαλώνει και θα παρακολουθεί το κρεσέντο της βίας. Αν δεν κάνουμε έγκαιρα κάτι, δυστυχώς χρωστάμε ως κοινωνία κι άλλους οπαδούς στην ΧΑ. Επειδή η δεξαμενή είναι μεγαλούτσικη, όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτό.
Μείζον θέμα ωστόσο, παραμένει η στάση εκείνων που αβάνταραν τη βία και συνεχίζουν. Και πρώτα απ? όλους, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς δεν ήταν συνειδητή η επιλογή ενίσχυσης της ΧΑ, αλλά αυτό δεν τον εξαγνίζει. Τα γεγονότα λένε ότι αφού έκαψαν στα λόγια όλοι μαζί, «επαναστάτες» και μαύροι φασίστες, το μπουρδέλο τη Βουλή, μετά, στρογγυλοκάθισαν στα έδρανά της και την γέμισαν για τα καλά. Και φυσικά η ΧΑ, σκέφτεται να την κάψει και στ’ αλήθεια σε εύθετο χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τι σκέφτεται τώρα πια; Να καεί ή να μην καεί; Δυστυχώς είναι αιχμάλωτος της δραματοποιημένης κουτοπονηριάς του και παρ’ όλο που ιδρώνει να ξεχωρίσει τα αξεχώριστα, εξακολουθεί να τροφοδοτεί με άλλοθι τους αρουραίους.
Είναι διδακτικό να διαβάσει κανένας το άρθρο του Βαξεβάνη στο koutipandoras. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα.
«Είναι δυνατόν να σε φοβίζει η Χρυσή Αυγή, αλλά όχι η καταστροφή μιας χώρας η οποία της δίνει τη δυνατότητα να σπεκουλάρει; Είναι δυνατόν να φοβάσαι πως θα καταλυθεί η Δημοκρατία από τη Χρυσή Αυγή, αλλά να μην βλέπεις πως δεν θα μείνουν και πολλά να καταλύσει η Χρυσή Αυγή;»
Στην αγωνία του ο ποιητής να αποδείξει ότι φταίει μόνη της η κρίση και καθόλου η διαπαιδαγώγηση από το κόμμα του σε αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, έφτασε στην απόλυτη παράνοια και στον απόλυτο πάτο.
Η σύγκριση και μόνο της δημοκρατικής επιλογής, με την φασιστική δράση, είναι πολιτικό έγκλημα πρώτου μεγέθους. Πόσο μάλλον που θεωρεί κύριο εχθρό τού λαού την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο για την δευτερεύουσας σημασίας Χρυσή Αυγή. Μας κυβερνάει δηλαδή κάτι χειρότερο από τους διαπιστευμένους φασίστες…
Χρειάζονται σχόλια; Γιατί να μην διαλέξουν όσοι πειστούν από τα λόγια του, εκείνους που φοβίζουν λιγότερο;
Κατά την γνώμη μας, τα περιθώρια έχουν τελειώσει και δεν μπορούμε να περιμένουμε καμιά βοήθεια από τους οργισμένους πασαδόρους. Τώρα μάλιστα που βλέπουν να χάνουν το στοίχημα τής χρεοκοπίας απ’ αυτήν την κυβέρνηση, τους έχει πιάσει ο πανικός να προλάβουν τον μνημονιακό χρόνο. Οσονούπω ξεμένουν από στρατηγική και θα κάνουν το παν χωρίς δισταγμούς και εκπτώσεις, προκειμένου να μας αναλάβουν και να μας χρεοκοπήσουν μόνοι τους.
Στο μεταξύ όμως, κινδυνεύουμε σοβαρά.
Το βάρος οφείλει να το σηκώσει αυτή η κυβέρνηση, μαζί με όσους είναι σε θέση να συμβάλουν.
Ένα ιδιώνυμο που θα προστατέψει τη ζωή του πολίτη και τη δημοκρατία, είναι η μόνη λύση. Ο ρατσισμός και η βία, δεν είναι έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι ευθύς εχθρός της δημοκρατίας που οφείλει να μας υπερασπιστεί, προστατεύοντας τον εαυτό της. Εκτός νόμου οι φασίστες, τώρα. Εξηγήσαμε ήδη γιατί δεν κινδυνεύουμε από τους οπαδούς της. Θα παραμείνουν μεν βάρος της γης, αλλά θα σκορπίσουν στους τέσσερις ανέμους. Δεν έχουν κότσια και ούτε ιδεολογία που να μας απειλεί. Εκείνοι που έχουν, οι ηγέτες και οι μπράβοι τους, θα βρουν μπροστά τους ένα θωρακισμένο θεσμικά κράτος που με δημοκρατικά μέσα θα τους εξοντώσει.
Αν κάποιοι, πέραν των ναζί, νομίζουν ότι τους αφορά ένας τέτοιος νόμος και αντιδρούν, είναι δικό τους πρόβλημα, όχι της δημοκρατίας. Κανέναν δεν μπορεί να αφορά η δημοκρατική άμυνα, αν δεν έχει στο νου του να μας παραδώσει στην αυθαιρεσία τής μειοψηφίας, αγνοώντας τη θέληση ενός λαού. Τη γνώμη που έχουν για τον εαυτό τους τα όποια κόμματα, ας την αποδείξουν με ανάλογες πολιτικές, στα πλαίσια της δημοκρατίας. Είναι δική τους επιλογή να πολιτεύονται με αρχαία φαντάσματα ηρώων του λαού και δεν μας πέφτει λόγος. Δεν έχουμε όμως δικαίωμα να αφήσουμε τις τύχες μας στη σκιά τους. Ας αλλάξουν αυτοί σκιά. Εμείς πρέπει να σωθούμε.