Έγκλημα στην Πόλη #6 — από το Αστυνομικό Δελτίο της δεκαετίας του ’40

—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου—

Στο Φερίκιοϊ ζούσε η Μελαχάτ με την οικογένειά της. Εκεί γεννήθηκε κι εκεί μεγάλωσε. Σχολείο πήγε μόνο στις τρεις πρώτες τάξεις. Στα εννιά της, όταν πέθανε η μητέρα της ξαφνικά, ανέλαβε τα τρία μικρότερά της αδέλφια. Ποτέ δεν μάθανε την αιτία του θανάτου της. Ούτε φώναξαν γιατρό όταν είχε αρχίσει να χάνει την επαφή της με το περιβάλλον. Ούτε στο νοσοκομείο την πήγαν, όταν πείστηκαν ότι ήταν πια για τα καλά νεκρή, ξεκίνησαν αμέσως τις διαδικασίες ταφής σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα. Το ζωντανό της περιβάλλον, ο άντρας, τα παιδιά και η πεθερά της, δεν ρώτησαν ποτέ να μάθουν από τι πέθανε. Και το άψυχο συνήθισε γρήγορα χωρίς αυτήν, η μικρή Μελαχάτ την αντικατέστησε επαρκώς στις δουλειές του σπιτιού. Τη φροντίδα της άρρωστης γιαγιάς την έφερνε σε πέρας σαν να ήταν και εκείνη ένα αντικείμενο μέσα στο σπίτι που έπρεπε να καθαριστεί και να μπει στη θέση του.

Στα δεκαπέντε της ρώτησε για πρώτη φορά τη γιαγιά της λεπτομέρειες για το θάνατο της μητέρας της και η μόνη απάντηση που πήρε ήταν «είχε πολλές μέρες αιμορραγία, της έφυγε όλο της το αίμα, συμβαίνουν αυτά στις γυναίκες». Η Μελαχάτ δεν εκμυστηρεύτηκε ποτέ σε κανέναν ότι από εκείνη την ημέρα και μετά, κάθε μήνα μια φορά, με αγωνία μετρούσε τις μέρες και τις ώρες για να μάθει τελικά σε πόσο χρόνο μπορεί να αδειάσει το κορμί μιας γυναίκας από το αίμα του.

Το εργοστάσιο όπου έπιασε δουλειά στα δεκαέξι της, στο Φερίκιοϊ κι αυτό, δεν ήταν ούτε μακριά αλλά ούτε και κοντά στο σπίτι της. Συγκοινωνία δεν υπήρχε για να πάρει, περπατούσε μισή ώρα το πρωί και μισή ώρα το απόγευμα. Η πρωινή πεζοπορία δεν την ενοχλούσε, περισσότερο την αναζωογονούσε και της έδινε ενέργεια παρά την κούραζε. Τον χειμώνα όμως, στις έξι το απόγευμα που σχολούσε, είχε ήδη νυχτώσει…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art

* * *

Εικόνα εξωφύλλου: Ταταύλα

Η Σεβαστή Λιοναράκη-Χρηστίδου ανασύρει από τις τουρκικές εφημερίδες της δεκαετίας του ’40 πραγματικά εγκλήματα και με την αναδιήγησή τους φωτίζει την απρόβλεπτη ανθρώπινη φύση, αλλά και τη ζωή και την ιδιοσυγκρασία καθημερινών ανθρώπων της Πόλης της εποχής.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Έγκλημα στην Πόλη