Υιοθετώντας τη λατινική ρήση «nomen est omen» («το όνομα είναι οιωνός»), γράφω για τον πολιτικό φορέα που θα εκκινήσει με εκλογή αρχηγού τον Νοέμβριο χωρίς να τον χαρακτηρίζω ως «Κεντροαριστερά», «Κέντρο», «Μεταρρυθμιστικό χώρο», ή ό,τι άλλο. Η ακριβής φυσιογνωμία του μέλλει να καθοριστεί. Ως τότε τον περιγράφω με το πεζό, αλλά ακριβές, «Νέος Φορέας».
Η επιλογή πρώτα να εκλεγεί αρχηγός και μετά να ιδρυθεί το κόμμα και να προσδιορισθεί ιδεολογική ταυτότητα προκάλεσε κριτικές και αστειάκια από τους εναντίους. Πιστεύω όμως ότι εδώ ισχύει ό,τι έλεγε ο Τσόρτσιλ για τη δημοκρατία: «Είναι το χειρότερο σύστημα, αν εξαιρέσεις όλα τα υπόλοιπα». Με δεδομένη την ελληνική πραγματικότητα, σκεπτόμενος τις ατέρμονες συζητήσεις, διαβουλεύσεις και συγκρούσεις που θα είχε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, και τις μύριες παγίδες που πιθανώς θα την έκαναν να ναυαγήσει πριν καν ολοκληρωθεί, βλέπω στο ξεκίνημα διά της εκλογής του αρχηγού τη λιγότερο κακή λύση. Δηλαδή, ρεαλιστικά, την καλύτερη.