100 χρόνια πέρασαν απ’ τη 9η Σεπτεμβρίου
Εμείς την ονομάζουμε Μικρασιατική καταστροφή.
Οι Τούρκοι την ονομάζουν, είσοδος του Κεμάλ στη Σμύρνη.
Η πυρκαγιά ξεκίνησε τρείς μέρες μετά.
Για να φτάσω σε αυτά που αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός της χώρας, προχθές, στο Βελλίδειο, θα θέσω μερικά ερωτηματικά, για τα γεγονότα της τετραετίας εκείνης 1919-1922.
Μην περιμένετε ιστορική ανάδρομη, απλώς μιαν αλληλουχία γεγονότων, που είναι γνωστά στους πάντες.
Μετά την συνθήκη που υπογράφει ο Βενιζέλος, αναλαμβάνει με προτροπή των μεγάλων δυνάμεων, να επιτηρήσει και προστατεύσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς, στην περιοχή της Σμύρνης. Πηγαίνοντας νοτιοανατολικά, μέχρι την Τίρε και βόρεια, μέχρι τη Πέργαμο.
Ο ορισμός του τρόπου συμπεριφοράς και των όρων, που είναι υποχρεωμένα τα ελληνικά στρατεύματα, να ακολουθούν είναι δεδομένος. Το τι συνέβη φυσικά σε βάρος των τουρκικών πληθυσμών, δεν αναφέρεται πουθενά και ποτέ, σε όποια ελληνική εξιστόρηση και αν διαβάσετε.
Το μεγάλο μου πρόβλημα πάντοτε, ήταν τα όσα συνέβησαν στη Μανίσα, στη Μαγνησία δηλαδή. Την οποία δυστυχώς σαρώσανε αι ημέτεραι δυνάμεις και εισβάλοντας και υποχωρώντας. Και οι Τσετες, ανταπέδωσαν με την ίδια και χειρότερη μανία , μετατρέποντας τη Μαγνησία, από μια εύπορη και θαλερή πόλη, σε ερείπια.
Ο λόγος για τον οποίο πήγε ο ελληνικός στρατός εκεί, είναι δεδομένος, αναφέρεται παντού. Πουθενά όμως δεν γίνεται ειδική μνεία, για το τι έγινε στην πραγματικότητα. Εμείς μιλάμε για εκστρατεία. Από πού εικάζεται αυτό.... Για άλλο λόγο στείλανε εκεί, τις ελληνικές δυνάμεις.
Οι Τούρκοι μιλάνε για εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο. Ο λόγος. απλός. Ξένες δυνάμεις επιβουλεύονται την πατρίδα τους και αμύνονται, όπως περιγράφουν, ερμηνεύοντας μάλιστα την απόβαση του Κεμάλ, στην Σαμψούντα , που τη θεωρούν έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού τους αγώνα.
Εμείς συνεχίζουμε να αναφερόμαστε στην εκστρατεία και άξαφνα βρίσκεται ο στρατός μας, στο Εσκίσεχίρ, στο Αφιονκαραχισάρ, και στα όρια της Άγκυρας , χωρίς κανένας να επεξηγεί το λόγο και το τι δουλειά είχαν εκεί τα ελληνικά στρατεύματα.
Αυτοί μιλάνε για νίκη, και εμείς για καταστροφή.
Είδατε πουθενά εσείς να αναφέρεται κανείς, στην τραγική ήττα της Μικράς Ασίας?
Ούτε πρόκειται.
Και έτσι περάσανε 100 χρόνια , που από τη μια μεριά έχουμε κλαυθμούς και οιμωγές και από λ την άλλη, από παγερή αδιαφορία έως πενθήμερες διακοπές.
Και φυσικά, υπάρχει, η κρατική προπαγάνδα η οποία αρέσκεται στις τραγωδίες.
9 Σεπτεμβρίου 2022 και στη Σμύρνη, ο οικείος Δήμος, φιλικά διακείμενος και συνεργαζόμενος, με αυτόν της Αθήνας, οργανώνει συναυλία με έναν πολύ μεγάλο τραγουδιστή της Τουρκίας, τον Ταρκάν.
Στην παραλία της Σμύρνης μαζεύονται περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες, που ήρθαν από όλη την Τουρκία, σχεδόν.
Ο Tunc Soyer, δήμαρχος του μητροπολιτικού δήμου της Σμύρνης, εκπροσωπώντας δηλαδή εκτός όλων των ακροατών και τα τεσσεράμισι εκατομμύρια της πόλης του, βγήκε και είπε τα εξής, για να μην μπερδευόμαστε δηλαδή.:
«Φέτος κλείνουμε 100 χρόνια, από εκείνες τις μέρες. 100 χρόνια γεμάτα από πόνο και θλίψη και εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς μας. Φτάνει πια. Τα επόμενα 100, να είναι χρόνια ειρήνης και συνεργασίας, χρόνια που θα τα θυμόμαστε, ως δημιουργικά για τις πατρίδες μας».
Εγώ δεν άκουσα ακόμα, κάποιον δικό μας , σε μιαν αντίστοιχη αναφορά. Αντ΄αυτού, άκουσα εκατοντάδες αθλιότητες, όμοιες με αυτές του Ερμπακάν.
Και για να έρθουμε στα προχθεσινά, στην πόλη μας.
Ο κύριος πρωθυπουργός αναφέρθηκε, εγκωμιάζοντας την παρουσία των προσφύγων στη χώρα μας, γιατί αυτοί ήταν που αναζωογόνησαν τον πληθυσμό και βοήθησαν στην ανάπτυξη.
Ξεχνάει όμως, τον τρόπο με το οποίο αντιμετώπισε ο γηγενής πληθυσμός, μέχρι και το 1930 σχεδόν, τους προσφυγες, ή τουρκόσπορους, πολλές φορές , από τις δυνάμεις καταστολής.
Δεν θέλω να αναφέρομαι στις περιγραφές της καραντίνας και τα συναφή. Γιατί, εάν κάποιοι δήθεν πατριώτες θυμούνται τις χαμένες πατρίδες των γονιών τους, σίγουρα ξεχνάνε και δεν θέλουν να αναφερθούν, στον τρόπο με τον οποίο έγιναν δεκτοί στην πατρίδα τους , όταν αναρωτιούνταν στην πραγματικότητα, τελικά ποια και τι είναι η πατρίδα;;;
Κύριε πρωθυπουργέ στις σημερινές συνθήκες, η αναφορά σας στους πρόσφυγες, θα είχε νόημα εάν διώχνατε πρώτα από όλα, αυτόν τον Μηταρακη που ξέρετε πολύ καλύτερα εμού, την άποψη του και την συμπεριφορά του, απέναντι στους πρόσφυγες.
Δείξτε, οτι όντως αναλαμβάνεστε κι εσείς ότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά και αόριστα . Σήμερα τα προβλήματα έχουν ονοματεπώνυμο και έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να τα αντιμετωπίζουμε.
Και όπως οι Τούρκοι δεν δίνουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, καμιά απολύτως σημασία, στις κραυγές και τα γαβγίσματα του Ερντογαν και του Ερμπακάν, επι τέλους δώστε πραγματική απάντηση και ανοίξτε εσείς, το διάλογο με τους ΟΤΑ, της απέναντι ακτής, γιατί πρέπει και μπορεί να ανοίξει αυτός ο διάλογος και άσε τον Δένδια, να μαζεύει τα σάλια και τους αφρούς από το στόμα του.