Η πρόθεση της κυβέρνησης να ανακοινώσει μέσω του Αντιπροέδρου της την ίδρυση Κυβερνητικού Συμβουλίου Απασχόλησης προσμετράται στις πρωτοβουλίες με θετικό πρόσημο, όταν μάλιστα η εξαγγελία συνδέεται με την ανεργία των νέων, αποκαθιστώντας εμμέσως πλην σαφώς το πλήγμα που δέχτηκε η νέα γενιά από την οικονομική κρίση στη χώρα.
Προφανώς οι αντένες της κυβέρνησης καταγράφουν την απόσταση που χωρίζει την παρούσα πολιτική τάξη από τις επόμενες γενιές, απόσταση που καταγράφεται όλο το τελευταίο διάστημα και στις δημοσκοπήσεις.
Αρκετοί ακόμη από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές αντιλαμβάνονται τη στήριξη των «επόμενων» ως μέρος της θεραπείας του προβλήματος, στο οποίο οι ίδιοι δεν κατάφεραν να δώσουν τη λύση.
Ποια όμως είναι η λύση; Της συγκρότησης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Απασχόλησης προηγήθηκε η πρωθυπουργική εξαγγελία για διάθεση των 2/3 του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους τελικά 812 εκατομμυρίων ευρώ στα «θύματα της κρίσης», δηλαδή σε άνεργους και χαμηλοσυνταξιούχους, ενώ στο βάθος του διαδρόμου προς το ταμείο περιμένουν και οι ένστολοι. Δεν είναι της παρούσης να αναζητήσουμε τον ορισμό των «θυμάτων της κρίσης». Ούτε εύκολο είναι, ούτε αντικειμενικό, καθώς δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος που «αποχρωματίζει» τις καταστάσεις. Είναι όμως επιτακτικό να κοιτάξουμε κατάματα τους «επόμενους». Η στήριξη των νέων ανέργων με τη μορφή επιδόματος ή ευκαιριακής απασχόλησης δε λύνει το πρόβλημα, αφού εξακολουθεί να αφαιρεί το κίνητρο. Η ανάγκη για δημιουργία κατακλύζει την νέα γενιά, που ψάχνει διόδους της δημιουργικότητάς της κυρίως στο εξωτερικό. Αν το πρωτογενές πλεόνασμα εφευρέθηκε μεταξύ άλλων και ως κοινωνικός επίδεσμος που θεραπεύει τις πληγές, είναι καλύτερο να τοποθετεί πάνω στα νεανικά μπράτσα. Να λάβει τη μορφή κοινωνικής αφετηρίας, που θα ενισχύει «μικρούς» και ρομαντικούς, εκείνους που εξακολουθούν να οραματίζονται το μέλλον τους σε αυτή τη χώρα, δίνοντας τη σκυτάλη στο μέλλον.
Η πολιτική είναι αυτή που ορίζει τις προτεραιότητες, αρκεί να τις κατανοεί. Η πολιτική είναι αυτή που προλαμβάνει αρρωστημένες καταστάσεις και ακραίες εκλογικές επιλογές, πριν η κάλπη ξεβράσει «τέρατα». Ακόμη και η κυβέρνηση διέθετε συμβολικά ελάχιστα εκατομμύρια από το πρωτογενές πλεόνασμα για να προκαλέσει την νέα γενιά να δημιουργήσει, επιβραβεύοντας «έξυπνα» επιχειρηματικά σχέδια, θα είχε στείλει ένα άλλο μήνυμα. Εκείνο, δηλαδή που γεφυρώνει το χάσμα, μειώνει τον λαϊκισμό και συστήνει από την αρχή στους «επόμενους» την παρούσα πολιτική τάξη. Στις επόμενες κάλπες, θα συγκρουστούν οι γενιές. Μέχρι τότε, εκκρεμούν 812 ευκαιρίες.