Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της παροχής υπηρεσιών υγείας για περίπου 45 χρόνια. Άλλαξε τον χάρτη της υγείας στη χώρα και αύξησε σημαντικά την προσβασιμότητα σε υπηρεσίες υγείας σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Στο διάβα του χρόνου του όμως συγκέντρωσε πολλές από τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης: Γραφειοκρατία ώστε να αποφευχθεί η αδιαφάνεια λειτουργίας και χρήσης πόρων, επετηρίδα και στελεχιακός ισοτισμός προς τα κάτω στον όνομα της δημοκρατικής λειτουργίας με χαμένο την αξιοκρατία, λαϊκίστικος ανορθολογικός χωροταξικός σχεδιασμός των νοσηλευτικών μονάδων.

Συγχρόνως, το ΕΣΥ για πολλά χρόνια αρνούνταν ιδεοληπτικά και λαϊκιστικά την οργανωμένη και διαφανή συνεργασία με το ιδιωτικό σύστημα παραδοχής υπηρεσιών υγείας, με την επίκληση του κινδύνου ιδιωτικοποίησης του.

Παράλληλα, στα 45 χρόνια της ύπαρξης του ΕΣΥ συνέβαιναν κατακλυσμιαίες εξελίξεις στις τεχνολογίες διάγνωσης και θεραπείας που αύξαναν την αποτελεσματικότητα του, αυξάνοντας όμως κατακόρυφα το κόστος λειτουργίας του.

Η συγκράτηση του κόστους οδήγησε στην ευκολότερη μέθοδο περιορισμού του, αυτήν του χαμηλού μισθολογίου του επιστημονικού και στελεχιακού δυναμικού του. Το τελευταίο συνέβαλε καθοριστικά στην παραοικονομία του ΕΣΥ (χρηματισμός ιατρικού προσωπικού από τον ασθενή και τις εταιρείες ιατρικού και φαρμακευτικού εξοπλισμού).

Η συσσώρευση αυτών των αρνητικών συνθηκών λειτουργίας οδήγησε στην σημερινή κόπωση του ΕΣΥ, που μεταφράζεται κυρίως στην κόπωση και γήρανση του στελεχιακού δυναμικού του που σήμερα το εγκαταλείπει προς τον εγχώριο ιδιωτικό τομέα η προς το εξωτερικό. Πράγματι, ένας μεγάλος αριθμός των φοιτητών μας φεύγει στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μας λείπουν ειδικευόμενοι νέοι γιατροί, ενώ τα τελευταία χρόνια γιατροί του ΕΣΥ εγκαταλείπουν την χώρα, κυρίως προς στην Ευρώπη. 

Έφτασε λοιπόν η ώρα για μια οργανωμένη και ορθολογική αναδιάρθρωση του ΕΣΥ, λαμβάνοντας όμως υπόψιν τις παραπάνω παθογένειες του. Η αναδιάρθρωση οφείλει κατά την γνώμη μας, να λαμβάνει υπόψιν τις ανωτέρω παθογένειες και να στηρίζεται στα εξής: 

• Ελάττωση της γραφειοκρατίας.
• Αποτελεσματική διαχείριση των υποδομών και του ανθρώπινου δυναμικού.
• Ορθολογική, τεκμηριωμένη βάσει αναγκών, σταθερή χρηματοδότηση.
• Ενίσχυση της αξιοκρατίας, την υπευθυνότητας και της πρωτοβουλίας των στελεχών του.
• Διαμόρφωση ενός εντελώς νέου μισθολογίου για το ιατρονοσηλευτικό και επιστημονικό προσωπικό του, ανταγωνιστικό με τον ιδιωτικό τομέα και τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.
• Διασφάλιση της διαρκούς αξιολόγησης, διαφάνειας και δεοντολογίας λειτουργίας του.
• Οργανωμένη και αμφίδρομη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.
• Προώθηση της επιστημονικής έρευνας και της ανάπτυξης καινοτομίας για την εξοικονόμηση και αύξηση των πόρων του. 

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: liberal.gr