Συμπληρώνονται φέτος σαράντα χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα (1981) και είκοσι από την προσχώρηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ – 2001).  Το δεύτερο επίτευγμα ολοκλήρωσε το πρώτο. Και τα δύο οφείλονται σε  τολμηρές αποφάσεις δύο μεγάλων ηγετών της μεταπολίτευσης, του Κ. Καραμανλή και του Κ. Σημίτη. Σήμερα ελάχιστοι πλέον αμφισβητούν τη σημασία της συμμετοχής της χώρας σε ΕΕ και ΟΝΕ. Παρά τα λάθη και παραλείψεις , η Ελλάδα ωφελήθηκε αποφασιστικά σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο από τη συμμετοχή της. Πρώτα και κύρια η Ελλάδα διασφαλίζει τη κυριαρχία και ανεξαρτησία της χωρίς εξαρτήσεις , φινλανδοποιήσεις,κ.λπ .Έτσι  είναι σχεδόν αδιανόητο να σκεφθεί σήμερα κάποιος τη χώρα έξω από την ΕΕ. Είμαι ένας από τους λίγους πλέον εν ζωή που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις ένταξης της χώρας στην Κοινότητα. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της ένταξης   έχουν φύγει. Θα ήθελα επομένως να γράψω εδώ για ορισμένες  στιγμές και  πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ένταξη και την εδραίωση της παρουσίας της χώρας στην ΕΟΚ, ιδιαίτερα στα πρώτα δύσκολα χρόνια, πρόσωπα που δεν είναι ίσως ευρύτερα γνωστά.

          Και πρώτα απ όλα για τον αείμνηστο πρέσβυ Β. Θεοδωρόπουλο, Γενικό  Γραμματέα του ΥΠΕΞ και Πρόεδο της Επιτροπής διαπραγματεύσεων, κεντρικό διαπραγματευτή με τις Βρυξέλλες. Εάν το συμφωνικό έργο “ένταξη της Ελλάδας” το έγραψε ο Κ. Καραμανλής, η αριστουργηματική του εκτέλεση έγινε από τον Β. Θεοδωρόπουλο σε μια διαπραγμάτευση που υπό την καθοδήγησή του διήρκεσε μόλις τριαντα-έξι (36) μήνες, η συντομότερη ενταξιακή διαπραγμάτευση που έγινε ποτέ! Τον Β.Θ. στο ΥΠΕΞ συνεπικουρούσαν τότε στη διαπραγμάτευση ο επίσης αποθανών πρέσβυς Ντίνος Λυμπερόπουλος και ο γράφων. Ο Ντ. Λυμπερόπουλος κατανοούσε σε βάθος την Ευρώπη και έπαιξε σημαντικό ρόλο για την προώθηση της ένταξης (αργότερα χρημάτισε και Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Ένωση).  Στο ΥΠΕΞ δηλαδή η ομάδα για την ενταξιακή διαπραγμάτευση αποτελείτο μόνο από τρία άτομα. Καθώς η κεντρική επιτροπή διαπραγματεύσεων έδρευε στο τότε Υπουργείο Συντονισμού υπό τον υπουργό Γ. Κοντογεώργη ,  τον Γεν. Διευθυντή Γ. Ανδρεόπουλο και γραμματέα τον Γ. Τερζή. Στις Βρυξέλλες το κύριο βάρος έφερε ο πρέσβυς Στ. Σταθάτος, ικανότατος διπλωμάτης .

          Ελάχιστους μήνες μετά την επίσημη ένταξη (1.1.1981) ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ (Οκτώβριος 1981) το οποίο ως γνωστόν είχε ως προεκλογικά διακηρυγμένο στόχο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την... έξοδο της χώρας από την “ΕΟΚ των μονοπωλίων”.  Η πρώτη εμφάνιση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην ΕΟΚ έγινε στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στις 26 Οκτωβρίου 1981 στο Λουξεμβούργο. Την ελληνική αντιπροσωπεία αποτελούσαν ο τότε υφυπουργός ΥΠΕΞ Ασ. Φωτήλας, ο πρέσβυς Κ. Ζέππος, ο Σπ. Χαρίτος και ο γράφων.  Στο Λουξεμβούργο εκτός από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο, πρέσβυ Μάρκο Οικονομίδη, συναντήσαμε και τον Έλληνα συνεργάτη στη Σοσιαλιστική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για ενημέρωση και οδηγίες. Και οι οδηγίες ήταν η προβολή γενικά σκληρής...σοσιαλιστικής  γραμμής απέναντι στην ΕΟΚ (όχι  αύξηση του προϋπολογισμού, κλπ)! Ο Οικονομιδης λιποθύμησε!  Το όνομα του συνεργάτη; Πέτρος Κωστόπουλος.  Τα πράγματα άλλαξαν ριζικά όταν λίγες μέρες μετά ανέλαβε ως υφυπουργός για Ευρωπαϊκά θέματα ο Γρ. Βάρφης με κύριο συνεργάτη τον καθηγητή Αχ. Μητσό και ως βασικός σύμβουλος ΥΠΕΞ  για Ευρωπαϊκά θέματα (αργότερα ειδικός γραμματέας) ο Γιάννος Κρανιδιώτης. Η εκτίμησή μου είναι ότι σ αυτή την πρώτη δύσκολη φάση της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που εκρίνετο η παραμονή ή μη της χώρας στην Ένωση το τρίο Βάρφης, Μητσός, Κρανιδιώτης διεδραμάτισαν καθοριστικό  ρόλο για την αλλαγή της στάσης του ΠΑΣΟΚ (με τη βοήθεια του οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, Γιάννη Παπανικολάου, και κάπως αργότερα του Γιάννου Παπαντωνίου - ο τελευταίος θα παίξει βέβαια αργότερα ως υπουργός Οικονομικών καθοριστικό ρόλο για την ένταξη στην ΟΝΕ). Ωστόσο ο κορυφαίος πολιτικός ρόλος για την εδραίωση της χώρας στην ΕΟΚ στη δύσκολη δεκαετία του 1980 της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ ανήκει σε δύο πρωτίστως πρόσωπα: τον Κ. Σημίτη και τον Θ. Πάγκαλο. Η συμβολή τους ιστορικής σημασίας...

Πηγή: www.tanea.gr