Κάθε εθνική επέτειος είναι μια ευκαιρία για ουσιαστικό απολογισμό αλλά και για τη χάραξη της μελλοντικής πορείας της χώρας. Και η ένταξη στην ΕΟΚ, το 1981, είναι μια τέτοια επέτειος γιατί σήμανε την οριστική απόφαση της Ελλάδας να αφήσει πίσω της τις ιδεοληψίες της εθνικιστικής περιχαράκωσης και της οικονομικής απομόνωσης και να συμμετάσχει στην οικοδόμηση του οράματος της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Καθώς γιορτάζουμε φέτος και την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της επανάστασης του ΄21, είναι μια καλή ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι η ένταξη στην ΕΟΚ αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό βήμα πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης μετά τις οδυνηρές μεταπολεμικές περιπέτειες που βίωσε.

Έγιναν όλα όπως έπρεπε και όπως τα φανταζόμασταν στη διάρκεια των 40 αυτών χρόνων; Σε καμιά περίπτωση. Η Ενωμένη Ευρώπη αποτέλεσε μια κοινή δυναμική φωνή και δημιούργησε νέες δυνατότητες δυνατότητες για τα κράτη μέλη, δεν μπόρεσε ωστόσο να αποφύγει τις καθυστερήσεις που προκύπτουν από την ανάγκη για συναινέσεις αντιλήψεων και συμφερόντων, συχνά ανταγωνιστικών ή τα εμπόδια που βάζει η αθροιστική γραφειοκρατία των κρατικών μηχανισμών. Ο θετικός συνολικά απολογισμός δεν πρέπει μα οδηγήσει στην υποτίμηση των εμποδίων η υπέρβαση των οποίων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τα παραπάνω βήματα που απαιτούνται προς την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η πολιτική ζωή της χώρας μας ταλανίστηκε αρκετά από ιδεοληπτικές και άγονες αντιπαραθέσεις σε ένα τόσο σημαντικό και κρίσιμο για το μέλλον της θέμα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα δεν είναι η εμμονή στην επίρριψη των ευθυνών για πολιτικές που οδήγησαν σε επικίνδυνα μονοπάτια αλλά η αξιοποίηση της καθολικής σχεδόν συμμετοχής των πολιτών στο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που δίνει νέα δυναμική στην ένταξη της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ένωσης και αυξημένο κύρος στον ρόλο και τις πρωτοβουλίες της. Σαράντα χρόνια μετά, συνειδητοποιούμε, περισσότερο από ποτέ, ότι η Ευρώπη είναι το σπίτι, το σύνορο και το μέλλον της χώρας μας!