Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ ήταν δημιούργημα μιας οριακής στιγμής για την Ελλάδα. Το ριζοσπαστικό περιεχόμενό της ήθελε να απαντήσει σε τέσσερα κατεπείγοντα αιτήματα: εθνική αξιοπρέπεια, εθνική συμφιλίωση, δημοκρατία, οικονομική και κοινωνική πρόοδο.
Η περίοδος των 40 χρόνων μέχρι σήμερα είναι μακράν η καλύτερη των Ελλήνων από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Στη διαχρονική αυτή επιτυχία, καθοριστική είναι η συμμετοχή όλων των πολιτικών κομμάτων και όλων των πολιτών. Την ίδια περίοδο έγιναν και πολλά λάθη, δεν ξεπεράστηκαν χρόνιες παθογένειες ή -ακόμη χειρότερα- δημιουργήθηκαν και νέες.
Ο δημιουργικός κύκλος έκλεισε με την επώδυνη κρίση που εκδηλώθηκε το 2009, ως αποτέλεσμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, της αβελτηρίας των ευρωπαίων εταίρων και των εκρηκτικών θεσμικών, οικονομικών, κοινωνικών και ηθικών ελλειμμάτων που είχαν συσσωρευτεί στη χώρα μας.
Μετά την πτώση της χούντας, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε αυτοδύναμα περίπου 21 χρόνια, ενώ σε δύο διαφορετικές περιόδους, αθροιστικά περίπου τρία χρόνια μέχρι σήμερα, συμμετείχε σε μια οικουμενική κυβέρνηση και σε δύο κυβερνητικές συμμαχίες. Λογικά, πρέπει να πιστωθεί ένα σχετικά μεγάλο μέρος αυτής της επιτυχίας – κάτι ανάλογο είναι φυσικό να διεκδικεί και κάθε άλλο κόμμα. Πρέπει όμως να χρεωθεί και ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών – φαντάζομαι πως κάτι αντίστοιχο πρέπει να ισχύει και για τα άλλα κόμματα.
Από σοσιαλιστικό κίνημα μιας χώρας της ευρωπαϊκής περιφέρειας μετεξελίχτηκε σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα μιας ευρωπαϊκής χώρας. Σήμερα πρέπει να βρει τη νέα ταυτότητά του.
Στον νέο ιστορικό κύκλο η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με βαθύ μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα, που θα συμβάλλει στην επανάκτηση της εθνικής αυτοπεποίθησης και την ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας.
Διατηρώντας αναλλοίωτο το αξιακό του πλαίσιο, που καθορίζεται από τις έννοιες της εθνικής αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, θα πρέπει να δημιουργήσει τη σύγχρονη μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατική σύνθεση, με βασικούς πυλώνες: την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, το κράτος δικαίου, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.