Η μέρα της αποφοίτησης με πολλούς επαίνους και βαθμό λίγο πάνω από τη βάση.
Έφτασε λοιπόν η μέρα όπου τυπικά τελειώνουν τα προγράμματα δανειοδότησης της Ελλάδας. Και μαζί τελειώνουν και τα χαμηλά επιτόκια που δάνειζαν τη χώρα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι- μερικές χώρες μάλιστα φτωχότερες από την Ελλάδα δανείζονται οι ίδιες από τις αγορές με υψηλότερα επιτόκια. Πού βρίσκεται λιοπόν η χώρα την επόμενη και μεθεπόμενη μέρα από πολιτική άποψη; Πολλά ακούγονται για μέτωπα και συμμαχίες και οι τόνοι ανεβαίνουν με ένταση αμείλικτης ανθρωποφαγίας. Η κυβέρνηση και άλλοι εκτός από αυτήν μιλούν για αναγκαιότητα «προοδευτικού μετώπου» που θα κατατροπώσει το «μαύρο μέτωπο» όπου ανήκουν όλοι όσοι την αντιπολιτεύονται. Η αντιπολίτευση μιλάει για μέτωπο αντι-ΣΥΡΙΖΑ, για την πρώτιστη αναγκαιότητα να φύγει το μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ξεκάθαρα την άποψή μου, για όποιον ενδιαφέρεται, μια κι έξω:
Είμαι εντελώς Αντι-Συριζα. Και θεωρώ θεμιτό και αναγκαίο ένα μέτωπο Αντι-Σύριζα. Και δεν περίμενα να έρθουν στην κυβέρνηση για να τους αποστρέφομαι. Ανήκω στη γενιά του ΜΑΗ’68 και από τότε πολλοί και πολλές είχαμε δει το αληθινό πρόσωπο των κομμουνιστικών κομμάτων, ακόμα και των «ευρωκομμουνιστικών», είχαμε καταγγείλει τα γκουλάγκ, την τρομοκρατία, τον άθλιο ρόλο των κομμουνιστών στον Ισπανικό Εμφύλιο, την «Algerie Francaise» και τον ρατσισμό κατά των μεταναστών εργατών του ΚΚ Γαλλίας, το φτύσιμο των περισσοτέρων ΚΚ κατά του Αλλιέντε, του Μόρο και των ημεδαπών κατά του δικού μας Παναγούλη. Και κατά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βεβαίως. Την προσπάθεια στραγγαλισμού και απαξίωσης για ό,τι δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Και είχαμε υποστηρίξει την Solidarnοsc, την Πράγα, την επανάσταση των γαρυφάλλων της Πορτογαλίας. Τους φιλο-Σύριζα φίλους μου τους έχασα με το «Καλά να πάθουν της 11ης /8 και με την υποστήριξη στον Μιλόσεβιτς.
Ωστόσο ως αριστερίστρια της εποχής («επαναστάτρια» το λέγαμε τότε) έχω περάσει την ασθένεια του φανατισμού και πιστεύω πως έχω πια τα αντισώματα. Δεν συγχωρώ λοιπόν όσους κατά τη γνώμη μου σκεπτόμενους ανθρώπους, πρώην αριστερούς, πασόκους ή ελευθεριακούς, που σήμερα υποστηρίζουν τυφλά τη Νέα Δημοκρατία και καταπίνουν εθνικισμούς, αναχρονισμούς, αφόρητους συντηρητισμούς. Και το χειρότερο: όσους κάνουν την παραμικρή κριτική στην ΝΔ να τους χαρακτηρίζουν φιλο-Σύριζα ή ακόμα χειρότερα ότι αποβλέπουν σε οφφίτσια, ότι εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία και άλλες δολιότητες. Ας είναι όσο αντι-σύριζα θέλουν, κι εγώ είμαι ίσως και περισσότερο, αλλά προσοχή! όχι τόσο άκριτα φιλο- ΝΔ! Ναι, η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να είχε συμφωνήσει για το Μακεδονικό, έπρεπε να είχε ψηφίσει το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, έπρεπε να είχε ψηφίσει την φαρμακευτική κάνναβη. Έστω και αν η κυβέρνηση δεν τα μεθόδευσε με τον καλύτερο τρόπο.
Η κατάσταση είναι πολωμένη και δικαίωςΙ Το ποιοί είπαν και εφάρμοσαν πρώτοι το «ή εσείς ‘η εμείς» στα χρόνια της κρίσης το ξέρουμε. Δεν ήταν όμως και το πρώτο στην ιστορία της Ελλάδας.
«Παίρνεις την αλήθεια μου και τηνε κάνεις λιώμα…»
Όπως συχνά συμβαίνει στην ιστορία η επόμενη μέρα θα μας βρει με μια επικράτηση του συντηρητισμού σε όλα τα επίπεδα. Είναι αναπόφευκτο. Γιατί η συγκεκριμένη εκδοχή της αριστεράς που πήρε την εξουσία, συγκυβερνώντας μάλιστα με μια εκδοχή της άκρας δεξιάς, διέστρεψε και τελικά κατέστρεψε στη συνείδηση του κόσμου όλες τις προοδευτικές και εναλλακτικές ιδέες και πρακτικές.
-η μεταρρύθμιση,
-η αλληλεγγύη,
-ο ακτιβισμός,
-τα ανθρώπινα δικαιώματα,
-οι ΜΚΟ,
-η οικολογία,
-ο διεθνισμός,
-η δημιουργική αμφισβήτηση,
-η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση και το μέλλον της
όλα παραμορφώθηκαν και κατάντησαν βρισιές. Ακόμα και στη γλώσσα, μια οργουελλιανή αλλαγή των λέξεων ώστε να σημαίνουν το αντίθετό τους. Παίρνεις την αλήθεια μου και την κάνεις λιώμα. Ας ελπίσουμε ότι το φαινόμενο θα είναι προσωρινό, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι αυτές οι ιδέες και πρακτικές θα μπορούν ν’ αναγεννηθούν όπως πριν. Θα πρέπει να ξαναμπούν στη ζωή του 21ου αιώνα με νέους όρους. Η κριτική σκέψη ποτέ δεν πεθαίνει, αναδημιουργείται και αναπροσαρμόζεται σε νέες συνθήκες και νέα αιτήματα!
Από το melittag.wordpress.com