Το 2018 αποτελεί πια παρελθόν αφήνοντας, πίσω τις μνήμες από την τραγωδία στο Μάτι, την λήξη του 3ου Μνημόνιου και στην είσοδο σε μια φάση διαρκούς πια Μνημονίουν με την χώρα σε αδυναμία να βρει τον δρόμο της, ακόμα και να δανειστεί και βέβαια το Σκοπιανό ανοικτό. Το 2019 όλα στην χώρα θα αλλάξουν έτσι κι αλλώς. Μέσα στην χρονιά ή η χώρα θα βρει ένα άλλο αναπτυξιακό βηματισμό ή θα βάλει τέρμα στις ανοησίες και τις επικίνδυνες παροχολογίες και δεσμεύσεις για διορισμούς για την … επόμενη 3ετία ( πρωτοτυπία της απελπισμένης και ζαλισμένης Κυβέρνησης που εγκαινιάζει πια βαγόνια από μετρό) ή δυστυχώς θα οδεύσει προς νέα βράχια.
Μέσα όμως στο 2019 θα αλλάξουν έτσι κι αλλιώς όλα και σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης. Τον Μάιο θα αλλάξουν έτσι κι αλλιώς οι Δημοτικές και Περιφερειακές Διοικήσεις, αλλά και οι εκπρόσωποί μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Μέχρι τότε ή το αργότερο τον Οκτώβριο θα πραγματοποιηθούν οι Βουλευτικές εκλογές και είναι σίγουρο πια ότι αυτή η τραγελαφική, μοιραία για τον τόπο αριστεροακροδεξιά λαικίστικη Κυβέρνηση θα αποτελεί πια παρελθόν. Όλα δείχνουν, ότι ένα τσουνάμι ριζικής αλλαγής θα τα σαρώσει όλα. Η λαική απαίτηση για αλλαγή, για νέα πορεία χωρίς ψέματα,λαικισμό, στέρεα βήματα, επιτροφή στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική κανονικότητα δεν ανακόπτεται. Όσα διαφορετικά κόλπα, όσο διαφορετικές τακτικές και αν δοκίμασαν τα επικοινωνικά επιτελεία του Μαξίμου δεν κατάφεραν και πολά πράγματα.
Είναι τόσο ισχυρό το ρεύμα απαλλαγής και αγανάκτησης που ο κίνδυνος να σαρωθούν τα μικρά κόμματα αγγίζει πια και την τριάδα που φαίνεται ότι θα συμπληρώνει την πεντάδα των κομμάτων, που σίγουρα μπαίνουν στην Βουλή. Αν κάτι ενδιαφέρει πια είναι δύο πράγματα: Αν υπάρχει αυτοδυναμία της Ν.Δ ή Κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ- ΚΙΝΑΛ και αν υπάρξει πλειοψηφία 180 εδρών για την εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας, ώστε να υπάρχει μια απρόσκοπτη τετραετία, στην οποία θα πρέπει να εξουδετερωθούν οι νάρκες που έχουν στρώσει ήδη οι σημερινοί κυβερνώντες και να προχωρήσει η χώρα μπροστά.
Όλα τα άλλα είναι ευφυολογήματα. Αυτό είναι το δίλημα που κυριαρχεί: Κυβέρνηση με σταθερότητα, αναπτυξιακή πνοή, σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς ή συντήρηση ενός κλίματος μόνιμης αστάθειας και συνεχών αναμετρήσεων, κάτι που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πλην της Ν.Δ που φαίνεται να πορεύεται προς μεγάλης έκτασης νίκη, ο ρόλος του ΚΙΝΑΛ είναι εξαιρετικά κρίσιμος και επομένως τα στελέχη του πρέπει να σταματήσουν να « τσιμπάνε» στα ψευτοδιλήματα και στις δήθεν αριστερές ευαισθησίες λόγω της πίεσης του δήθεν αριστερού ΣΥΡΙΖΑ που τα ευτέλισε όλα. Να δουν το μείζον και να αφήσουν τα θεωρητικά φληναφλήματα που το περιθωριοποιούν.