Ο Εθνικός διάλογος (2015) για την Παιδεία ξεκίνησε με την «συναινετική και μετριοπαθή» διατύπωση του Υπουργού για «την επί πολλά χρόνια, επέλαση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας στο σχολείο «(!) που είναι και αιτία όλων των κακών του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Είναι προφανώς η ανάλυση στην οποία βασίζονται τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης μέχρι και σήμερα στην Παιδεία. Ο ορισμός της Αντιμεταρρύθμισης.
Δέκα μήνες «πρώτη φορά αριστερά» στη Παιδεία, δέκα μήνες λυσσαλέας επίθεσης σε κάθε τι αξιοκρατικό, και εν τέλει λαϊκό. Μια προσπάθεια απο την πρώτη μέρα για:
– Κατάργηση των πειραματικών, αποκλεισμός της δυνατότητας των αρίστων μαθητών από τις φτωχές οικογένειες να φοιτήσουν σε άριστα δημόσια σχολεία
– Κατάργηση της αξιολόγησης δηλ. ισοπέδωση προς τα κάτω.
– Κατάργηση των συμβουλίων στα ΑΕΙ και εκδίωξη κορυφαίων Επιστημόνων της διασποράς.
– Κατάργηση του ψηφιακού σχολείου και άρα άνοιγμα του χάσματος με τα συστήματα των προηγμένων χωρών.
– Επαναφορά της φιλοσοφίας των αιώνιων φοιτητών.
– Επαναφορά του ασύλου της ασυδοσίας και ενθάρρυνση των καταστροφικών μειοψηφιών.
– Επαναφορά των κομματικών παρατάξεων στα ΑΕΙ.
– Επαναφορά της κομματικοποίησης της εκλογής των πρυτάνεων η οποία επεκτείνεται και στους διευθυντές των σχολείων.
Και όλα αυτά με αποσπασματικές ρυθμίσεις σε άσχετα νομοσχέδια και με ΠΝΠ , ως αποθέωση μιας αυταρχικής και αντιδημοκρατικής αντίληψης.
Αυτό είναι λοιπόν το όραμα της «πρώτης φοράς Αριστερά» στην οποία όλο το πολιτικό σύστημα υποκλινόταν και απολογούνταν 70 χρόνια τώρα;
Κανένα σχέδιο, καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες, απίστευτες προχειρότητες όπως για παράδειγμα η ανακοίνωση
της 14ετούς υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που είχε ήδη νομοθετηθεί επί Υπουργίας Μ. Γιαννάκου και δυστυχώς η οικονομική συγκυρία
δεν επέτρεψε να υλοποιηθεί. Καμία νέα ιδέα, καμία καινοτόμα πρόταση, καμία γνώση για το τί γίνεται στον κόσμο.
Μια σύγχυση και στρέβλωση των εννοιών όπως:
- της Δημοκρατίας την οποία υπονομεύουν με την αποδοχή της βίας και των καταλήψεων αλλά και την επικράτηση του κομματικού δόγματος χωρίς προσπάθεια συναίνεσης.
- της Αριστείας και της Αξιοκρατίας η οποία νοείται ως επέλαση των «κολλητών» και των κομματικά αρεστών, προς δόξαν των «κορυφαίων στιγμών»του παλαιού πολιτικού συστήματος.
- της Σύνδεσης του εκπαιδευτικού συστήματος με την οικονομία και την αγορά εργασίας ,έννοια την οποία δαιμονοποιεί προς όφελος του αναπτυξιακούΑδιεξόδου της χώρας.
Μια άτακτη επιστροφή στην ελάσσονα προσπάθεια : μείωση του βαθμού προβιβασμού , μείωση των μαθημάτων εισαγωγής, μη υπολογισμός του βαθμού του Λυκείου, αποποινικοποίηση(!) των καταλήψεων στα σχολεία υποβάθμιση της μαθησιακής διαδικασίας μιας και καταργούν τις 13 υποχρεωτικές εβδομάδες μαθημάτων στο εξάμηνο και……..Το 2016 μπαίνει εφιαλτικά για την Οικονομία και με το τέλος των μεταπολιτευτικών ψευδαισθήσεων για την Παιδεία.
Μια Αριστερά , εκτός του 21ου αιώνα, που υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο και επιτρέπει να διακριθούν – και εν τέλει να «επιβληθούν» – όσοι μπορούν να πληρώσουν ή να φύγουν.
Τα όσα ακούστηκαν στην έναρξη του Εθνικού διαλόγου είναι απείκασμα της εξιδανικευμένης εικόνας μιας δήθεν μορφωμένης και δήθεν αξιακής Αριστεράς που δέσποζε στη διανόηση, στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία… και έπρεπε εν τέλει να κυβερνήσει για να αποκαλυφθεί. Να αποκαλυφθεί μια αντιλαϊκή ιδεοληψία ισοπεδωτισμού και εσωστρέφειας που λειτουργεί σε βάρος των παιδιών και εν τέλει της χώρας.
Μια «αποκάλυψη» αναγκαία για να μας απελευθερώσει από τα ιερά τοτέμ του παρελθόντος και να επιταχύνει την ανάδειξη των ανορθωτικών δυνάμεων της χώρας απέναντι στο λαϊκισμό και την κομματοκρατία που είναι το πιο μελανά σημεία της παλαιάς και πρόσφατης ιστορίας μας.