1 Μαϊου 2022. Η 18η επέτειος από την ένταξη της νήσου στην ΕΕ. Μια επέτειος που έχει πολλά να μας πει:
Πρώτο, η ένταξη κατακτήθηκε γιατί διασυνδέθηκε με την εξέλιξη της ευρωτουρκικής σχέσης. Η Κύπρος με τα δικά της επιχειρήματα θα αποτύγχανε. Αξιοποιήθηκε η κίνηση των ελεφάντων (ΕΕ-Τουρκία) και αφού προχωρούσαν οι ελέφαντες, κέρδιζε σε αντάλλαγμα κάτι σημαντικό και η νήσος- στο κατάλληλο χρονικό σημείο, 19995, 1999
Δεύτερο, η Κύπρος κέρδιζε γιατί έδειχνε ότι σοβαρομιλούσε πως ήθελε ταυτόχρονα και λύση. Αλλιώς όλη η διαδικασία, μόνο ένταξη και αδιαφορία για την λύση, θα οδηγούσε σε ναυάγιο-κανένας δεν υποστήριζε από μόνη της την ένταξη. Αυτό το γνώριζε ο τότε πρόεδρος. Γι΄αυτό μιλούσε με δύο γλώσσες. Μόλις κλείδωσε η ένταξη, ανατίναξε το άλλο μισό στον αέρα. Στη δική μας κουλτούρα αυτό λέγεται «πολιτική». Στη δική τους κουλτούρα «εξαπάτηση».
Τρίτο, έκτοτε συνοικιακό παιχνίδι με την κωδική ονομασία «άλλα λέω, άλλα εννοώ». Σε 18 χρόνια τρεις σημαντικές ευκαιρίες δεν τις λες και λίγες. Πού φτάσαμε; Αντί αξιοποίηση της ένταξης για να πετύχουμε το μέγιστο, έχουμε και λέμε:
• 7 χιλιάδες «χρυσά διαβατήρια», με 9δις τζίρο
• Δύο διαδικασίες επί παραβάσει κατά της Κύπρου-με μεγάλη ευθύνη στην ΕΕ που αντέδρασε με μεγαλη καθυστέρηση
• Ονομαστική αναφορά και στον προεδρο της Κύπρου σε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα Pandora Paper.
Η ένταξη από καταλύτης της λύσης σε αποθέωση της σύγκρουσης συμφέροντος: από τη μια αιτήσεις από το δικηγορικό γραφείο Ν. Αναστασιάδη για διαβατήρια, από την άλλη ο πρόεδρος Αναστασιάδης που εγκρίνει! Μαζί με τα διαβατήρια και σε πλήρη συνάρτηση με αυτά, η επιχείρηση Αναστασιάδη για πλήρη διάλυση του διαπραγματευτικού τοπίου στο κυπριακό. Ο συγγραφέας Μ. Δρουσιώτης σε άρθρο του με τίτλο «Η χάλκευση εγγράφων και αλήθειας για το Κραν Moντάνα», με ημ. 7/1/22, έγραψε και τα εξής:
1. «Το βράδυ της 5ης Ιουλίου 2017 ο Αναστασιάδης ζήτησε από τον Τσαβούσογλου να του δώσει η Τουρκία χρόνο να πάει σε εκλογές και μετά θα προωθούσε τη λύση των δύο κρατών. Είναι δυνατόν ο Μαυρογιάννης, ο οποίος ήταν κοντά του όλο αυτό διάστημα να μην έχει καταλάβει τίποτα; Δεν ρώτησε τον Αναστασιάδη τι συζητούσε με τον Τσαβούσογλου τόση ώρα;»
Ύστερα η συζήτηση για δήθεν δεύτερο Πλαίσιο Γκουτερες. Ο Μ. Δρουσιώτης σημειώνει πως «για τέσσερις μέρες από την ημέρα υποβολής του, στις 30 Ιουνίου, ο Μαυρογιάννης βομβάρδιζε εκ μέρους του Αναστασιάδη τον Έσπεν Άιντα με προφάσεις για το περιεχόμενο του πλαισίου. Στις 4 Ιουλίου 2017, ο Μαυρογιάννης και η ομάδα του σύρραψαν ένα δικό τους πλαίσιο Γκουτέρες, στο οποίο έδωσαν έμφαση στα στοιχεία που ευνοούσαν τη δική μας πλευρά και αφαίρεσαν ή και υποβάθμισαν στοιχεία που αφορούσαν την άλλη πλευρά. Στην κορυφή του εγγράφου έγραψαν “UN Secretary – General”, ως αν το έγγραφο αυτό να είχε συνταχθεί από τον ΓΓ! Αργότερα, κοινοποίησαν αυτό το πλαστό πλαίσιο Γκουτέρες σε ξένους ηγέτες και στην ΕΕ». Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 7/1/22. Έκτοτε καμμιά διάψευση ή παράθεση μιας άλλης εκδοχής.
Γίνεται πολλή συζήτηση για το Κραν Μοντάνα (2017). Αδικούμε όμως την Σύνοδο για την Κύπρο στο Μον Πελεράν (2016). Ο Ν. Αναστασιάδης αποχώρησε (και) από αυτήν στις 20 Νοεμβρίου 2016!
Ο τέως ΓΓ του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στον τηλεοπτικό σταθμό «Άλφα» στις 12/01/2018 είπε: «Ο Ν. Αναστασιάδης είχε πει ψέματα στον Ακιντζί ότι του είχα τηλεφωνήσει εγώ και του ζήτησα να επιστρέψει πίσω στην Κύπρο γιατί αντιμετωπίζαμε προβλήματα στο ΑΚΕΛ και έπρεπε να συνεννοηθούμε για κάποια ζητήματα. Λυπούμαι γιατί λέχθηκαν αυτά τα πράγματα, θεωρώ πολύ πιο έντιμο να έλεγε στον κ. Ακιντζί θέλω να πάω πίσω να προβληματιστώ για κάποια ζητήματα και να επανέλθω για να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Ο κ. Ακιντζί είχε εκφράσει την δυσφορία του στον Τ. Τσιελεπή που ήταν εκεί για το ότι έγινε αυτό το πράγμα. Ο Τ. Τσιελεπής τού είχε πει ότι αποκλείεται ο Άντρος να τηλεφώνησε στον κ. Αναστασιάδη και να του είπε κάτι τέτοιο. Την επομένη που είδα τον κ. Αναστασιάδη, μού είπε ότι «χρησιμοποίησα το όνομα σου γιατί ήθελα να έρθω πίσω».
Σε δύο Συνόδους για την Κύπρο, μια με Μπα κι Μουν και μια με Αντόνιο Γκουτέρες, ο Ν. Αναστασιάδης σηκώθηκε και έφυγε. Το ψέμα στο Μον Πελαράν δεν το γνώριζε μόνο ο Α. Κυπριανού ή ο Τ. Τσιελεπής. Την απόφασή του να σηκωθεί και να φύγει (και) από τον Κραν Μοντάνα την γνώριζε και ο πιο στενός του συνεργάτης και διαπραγματευτής, Α. Μαυρογιάννης!
Σε μια κανονική χώρα θα γινόταν μια σούμα. Ο Α. Μαυρογιάννη μάς είπε ότι στο Κραν Μοντάνα ήμασταν «στο παρά τρίχα της λύσης». Πώς βρεθήκαμε στο παρά πέντε της διχοτόμησης με απέναντί μας τον πιο σύγχρονο τ/κ πολιτικό; Ιδού η απορία!
Τίποτα στην πολιτική δεν είναι στατικό, οι συνθήκες αλλάζουν. Η αντίληψη ότι κάποιοι άλλοι θα μάς πιέσουν, θα μας επιβάλουν αυτό ή εκείνο δεν ισχύει- είναι απλώς ένα από τα τεχνάσματα που έχουμε εφεύρει για να ρίχνουμε την ευθύνη σε άλλους. Καμμιά δυνατότητα δεν υπάρχει από μόνη της-αν εσύ δεν θέλεις, απλώς οι δυνατότητες θα κάνουν φτερά...