Ο κλόουν θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας  κι εγώ . Λένε γι΄αυτούς πως μόλις έβγαζαν τις μπογιές του γέλιου και της παντομίμας , ήταν θλιμμένοι ή απλώς στοχαστικοί ή ακόμα κι ερωτευμένοι ιδιότυπα σαν τον κλόουν του Χάινριχ Μπέλ απόπου και ο τίτλος.

Ένας τέτοιος κλόουν την  Τετάρτη κανόνισε τις προσεκτικές συναντήσεις , που απαιτεί  η επαγγελματική επιτήδευσή του συν τις αναπόφευκτες αντισηπτικότητες εντός της τσάντας εργασίας , κουβέντιασε υπό τον αχό του έρποντος ζόφου των ημερών με φίλους του και είπαν  να συνοργανώσουν είτε μια προσεκτική έξοδο είτε μια συγκέντρωση σε φιλικό σπίτι την Παρασκευή 13..03..20. Άλλωστε θα ήταν η αρχή μιας δίμηνης προσμονής υγειονομικού αποτελέσματος ενώ  η πληροφόρηση από τον γιατρό της συντροφιάς μιλούσε για το peak της ερχόμενης Παρασκευής 20 Μαρτίου , προλάβαιναν μιαν ανάσα. Την Τετάρτη  ο μήνας έδειχνε 11 Μαρτίου.

Στις 12 Μαρτίου ο κλόουν ταξίδεψε αχάραγα για την Περιφέρεια , καθώς το απαιτούσε η δουλειά του , ενώ οι ανησυχίες που προέκυπταν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν βήμα  το βήμα καταιγιστικές .

Το ταξίδι και οι στάσεις στους χώρους Σ.Ε.Α για καφέ και κρουασάν καθ? οδόν  δεν ήσαν όπως άλλοτε , λίγος κόσμος.

Ωστόσο κάπως τα πράγματα έφτιαξαν , όταν στην πρώτη επαγγελματική στάση …σε Βιομηχανική Μονάδα της Κεντρικής Ελλάδας…πληροφορήθηκε πως ως τα τότε -  όχι ως τα τώρα , που ο κλόουν γράφει – τα κρούσματα ήταν μηδενικά. Υπέστη μια θερμομέτρηση , συνάντησε σε απόσταση ενός μέτρου όσους τον περίμεναν για την σύσκεψη , αντελήφθη πως τον κοίταζαν με καλοπροαίρετο μεν μισό μάτι δε , καθώς κίνδυνος – σκεφτόντουσαν - λόγω αττικής προελεύσεως στον άσπιλο και αμόλυντο ως τότε υμέτερο τόπο , του περιέγραψαν πως η δική τους ζωή ελάχιστα είχε αλλάξει , μιας και τα κρούσματα κλπ. Άκουγαν όσα ήθελαν ν΄ακούσουν – είπαν – από τον κ.Σ.Τσιόδρα κι ως εκεί .

Μετά ο κλόουν συνέχισε για μιαν όμορη περιοχή , είδε ανθρώπους της Περιφερειακής Δ/σης , αμόλυντους κι αυτούς όπως και η περιοχή τους , πήγαν σε χώρους μελλοντικής εγκατάστασης καινοτόμου αειφορίας σπαρτών , είδαν από κοινού στατιστικές , σχεδιασμούς κι όλοι μαζί υπό το λούσιμο της ηλιακής μεσημβρίας ήπιαν καφέ , εν μέσω τσιρίδων στην  πλατεία του άστεως από μαθητές , μαθήτριες ου μην αλλά και κηδεμόνες. Οι εγχώριοι Υπηρεσιακοί κανόνιζαν βιαστικά πράγματα , τα ζητήματα ήσαν επείγοντα γι΄αυτούς έλεγαν , έφτιαχναν νέες συναντήσεις αμεσομελλοντικές και απορούσαν με το σκωπτικό βλέμμα του κλόουν.

Στην επιστροφή προς την Αθήνα , ο κλόουν παρότι ένοιωθε λίγο καλύτερη την διάθεση εξαιτίας ίσως της  συνάφειας με τους άσπιλους , έπεσε στην ραδιοφωνική ανακοίνωση του κ.Τσιόδρα. Ένα επιπλέον γκρι στην φωνή του γιατρού κι αμέσως μετά ο σχολιαστής σαδιστικά ή προληπτικά ανέφερε τις νέες 200άρες της ημέρας στην Ιταλία.

Ο κλόουν επανέφερε την πλαστή αισιοδοξία , που κουβαλούσε σαν ιικό φορτίο από τους αμόλυντους , στον νου του σκεπτόμενος το ραχάτι μετά από  ένα κουραστικό ολοήμερο ταξίδι στην ηπειρωτική Ελλάδα με το πρόσχημα της διαδικτυακής μετάδοσης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα , που θα απολάμβανε ξαπλωμένος και γιατί όχι μισοκοιμισμένος.

Και την στιγμή – ώρες μετά την σκέψη αυτή – της ενάρξεως του ματς θυμήθηκε πως τίποτα δεν ήταν στην θέση , καθώς δεν υπήρχαν άνθρωποι στις εξέδρες λόγω του λιμικού  , που εκεί ήταν εναιώρημα ατμοσφαιρικό σταγονιδιακής μορφής ενώ λίγες ώρες πριν στην χέρσα Ελλάδα της επίσκεψης , τα μόνα δυνάμει σταγονίδια ήταν ηλιοσκεπή νέφη. Σοκ κι ένα δάκρυ , από το μισοκλεισμένο νυσταγμένο μάτι .

Κενό , κλόουν ο ίδιος κλόουν και εικοσιδύο άνθρωποι , που πόναγαν μέσα τους υποδυόμενοι τους αθλητές.

Παρασκευή 20 Μαρτίου , μαζί με τον πρώτο θάνατο από την προηγουμένη , που πέρασε ξώφαλτσα παρέα με τους άσπιλους της χέρσας ενδοχώρας  αντί για τους σχεδιασμούς και προγραμματισμούς της δουλειάς και την τακτοποίηση των σχεδίων  της προηγουμένης δέχονταν στο inbox πληροφορίες , που ήδη κυκλοφορούσαν , για τις ακραίες καταστάσεις , που θα υλοποιούνταν σε λίγο . Δοκίμασε τηλεφωνώντας στους φίλους , να επαναφέρει την προγραμματισμένη συνέυρεση μα αντελήφθη πως έρχονταν από άλλο κόσμο. Ο κλόουν το βράδυ προσπάθησε να νουθετήσει τους νεαρούς γυιούς του για τους κινδύνους των συνήθων εξόδων διασκέδασης ενώ γυρίζοντας σπίτι έβλεπε κλειστά τα μαγειρεία στα οποία έτρωγε στην απογευματινή σχόλη της δουλειάς , πριν συνεχίσει ως τις 10 το βράδυ.

Και μετά ; Στο διαδίκτυο κάμποσοι  κλόουν να λένε πως εντάξει , ναι μένουμε σπίτι και κάνουμε τόσα πολλά κι ωραία πράγματα , βιβλία , βιβλιοθήκες , ρούχα , αερισμοί , λουλούδια , κλάδεμα θα περάσουμε μέσα καλά αφού δεν γίνεται αλλιώς . Τι κι αν εκλεισαν πχ.τα σινεμά , είναι το Neftlix της αποστειρώσεως άσε που χωρίς τα λεφτά του ο Σκορτσέζε δεν θα είχε κάνει τον Ιρλανδό . Είναι και οι 500 των ανοικτών συνόρων της Κυριακής  15 Μαρτίου , οι θεωρητικοί των Τεχνών κατ΄επάγγελμα και έξιν , που την μέρα μηδέν για την  χώρα θέλουν να ανοίξουμε τα σύνορα σε όσους κατά χιλιάδες στέλνει με χημικά και πούλμαν ο Ταγίπ . Το υπαγορεύει η δικαιωματική γονιδιακή καταγωγή τους , που αμφιβάλλω αν έστερξε να τους ωθήσει να κοιτάξουν  με ενσυναίσθηση  έστω έναν άστεγο , υποψήφιο πρώτης διαλογής για τον SARS , της Κλαυθμώνος ή της γειτονιάς τους πέρα από καταγωγή ή χρώμα. Θα ασχοληθούμε και μ΄αυτούς του 500 , που διάλεξαν μέρα πανδημίας ν΄ανοίξουμε εμείς – όχι αυτοί – τα σύνορα , θα νευριάσουμε σαν και πριν .

Κι όταν γίνονται και τελειώνουν όλοι οι αμυντικοί μηχανισμοί μας – και οι 500 αλλά και οι δογματόπληκτοι ζηλωτές  του μεταφυσικού ομολογιακού πίστεως - και βγάζω ή βγάζουμε τις μπογιές του γελαστού και δραστήριου κλόουν ο ζόφος του ωφέλιμου εγκλεισμού , ο φόβος του φόβου , η περιορισμένη ελπίδα – τόση ώστε να μην διαψευστούμε - , η συνειδητοποίηση της ταυτόχρονης δυνητικής πανδημικής θνητότητας , εντός της οποίας απρόσμενα εγκαταβιούμε επανεγκαθίστανται.  Μια δίμηνη επαναληπτικότητα άρχίζει  , ώρες κάνουμε τους κλόουν , ώρες τους ανθρώπους απέλπιδες , ελπιδοφόρους , καταθλιπτικούς  εκτός κι αν ήμαστε μαλάκια και επιχειρούμε από την μολυσμένη περατσάδα μας να υποδυθούμε τους τζάμπα μάγκες κόντρα στους κλόουν , στον κ.Τσιόδρα , στην Ηθική  της Ευθύνης.

Μα μήτε σαν τον κλόουν του Μπέλ που ερωτεύεται ήμαστε καθώς ο Έρωτας θέλει άγγιγμα , θέλει γειτνίαση ακόμα κι αν φοράς παλτό.

Μια άχρονη χρονικότητα άρχισε για μας , για τον πλανήτη …άχρονη και πυκνή συμβάντων ταυτόχρονα , παρανοϊκή  και ζώσα , ζοφερή και ταυτοχρόνως  δαντική άνοδος από την Κόλαση - αφού την περάσουμε -στον Ήλιο και στην οπτασία της Βεατρίκης. Εμείς οι μεταλλαχθέντες σε κλόουν ή γέλα παλιάτσο…ήμαστε οι θύτες κα τα θύματα των υπάρξεών μας.