Επιτέλους ύστερα από χρόνια στην ουρά της Ευρώπης ο Ελληνισμός ετοιμάζεται να βάλει την πρωτοπόρα σφραγίδα του στο μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου αφήνοντας στο περιθώριο της Ιστορίας την κυρία Μέρκελ και τα τσιράκια της. Σε λίγες εβδομάδες ένας έλληνας κομμουνιστής, ο Δ. Χριστόφιας, θα προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και μαζί του ένας πρώην κομμουνιστής και νυν ριζοσπάστης αριστερός, ο Αλ. Τσίπρας, ετοιμάζεται κι αυτός με τα πυρηνικά στο χέρι, όπως έχει δηλώσει, να συνταράξει την Ευρώπη.
Το σάπιο και ανυπόληπτο κατεστημένο που το έχει ξεβράσει πλέον ο ελληνικός λαός, όπως δήλωσε ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζεται να παραδώσει το πνεύμα και την εξουσία σε μια φρέσκια και αμόλυντη Αριστερά που, αν και θα παραλάβει καμένη γη, υπόσχεται και εγγυάται ότι από ’δώ και πέρα η Ελλάδα θα ξαναγυρίσει στην παλιά καλή εποχή. Το επάρατο μνημόνιο και όλα όσα το συνοδεύουν θα οδηγηθούν στο πυρ το εξώτερον και θα αντικατασταθούν εν ριπή οφθαλμού από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης με το οποίο οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι θα δουν και πάλι στον ήλιο μοίρα, ενώ οι φοροφυγάδες, οι αδίστακτοι κεφαλαιοκράτες, οι μιντιάρχες και τα κάθε λογής υποτακτικά τους θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν στις Ελβετίες, όπου έχουν κρύψει τον μόχθο του ελληνικού λαού.
Υπάρχουν βέβαια κάποια μικρά προβληματάκια που όσο ενθουσιασμό κι αν έχεις δεν μπορείς να τα παρακάμψεις… Ποιοι και πόσοι είναι ακριβώς οι πλούσιοι και πότε θα ανακαλυφθούν με το μαγικό χαρτί του περιουσιολογίου, που, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί και δέσμευση του μνημονίου; Προφανώς αυτό δεν θα γίνει ούτε σε λίγες ημέρες ούτε σε λίγους μήνες ούτε φυσικά θα τρέξουν οι ελβετικές και λοιπές τράπεζες να καρφώσουν όσους έχουν μεταφέρει εκεί τα χρήματά τους. Αρα θα υπάρξει κάποιο ταμειακό προβληματάκι που μάλλον δεν θα σπεύσουν να καλύψουν οι ευρωπαίοι δανειστές μας… Οσο για τους περιβόητους κεφαλαιοκράτες, με μια ματιά στους ισολογισμούς που δημοσιεύονται σωρηδόν αυτές τις ημέρες θα ανακαλύψει μόνο μαύρες τρύπες.
Μένει η εθνικοποίηση ή κοινωνικοποίηση – πού είσαι, Αρσένη… – για να εισρεύσει χρήμα στα άδεια ταμεία. Φευ, όμως, κι αυτό το χρήμα έχει κάνει φτερά. Από 80 δισ. που ήταν η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών το 2007 σήμερα έχουν μείνει κάτι λιγότερα από 3,5 δισ… Τα υπόλοιπα 76,5 δισ. εξαερώθηκαν και μαζί με τους μεγαλοτραπεζίτες κάπου 500.000 μικρο-μεγαλοεπενδυτές και άλλοι τόσοι που είχαν επενδύσει σε αμοιβαία είδαν τα χρήματά τους να εξαφανίζονται. Και αν δεν υπήρχαν τα 120 και πλέον δισ. χρηματοδότησης από το ΕΚΤ και λοιπούς ευρωπαίους τοκογλύφους, οι τράπεζες θα είχαν καταρρεύσει προ πολλού…
Η αισιοδοξία όμως του Ελληνα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία. Αρα μπορούμε και εμείς να ελπίζουμε, όπως είπε ο κ. Δραγασάκης, ότι «η επιτυχία του προγράμματός μας θα κριθεί μέσα από μια βίαιη ωρίμανση, για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνο το πολιτικό υποκείμενο που θα μπορεί να υλοποιήσει αυτό το σχέδιο». Αρκεί αυτή η βίαιη ωρίμανση να μην οδηγήσει σε παράπλευρες απώλειες τη χώρα και τους πολίτες της…