Γιατί, λοιπόν, η εκπαίδευση είναι νευραλγικός τομέας; Σίγουρα, η διαδικασία της εκπαίδευσης είναι πολυ ευρύτερη από τα στενά πλαίσια μιας αίθουσας ή ενός αμφιθέατρου. Η μάθηση είναι κυρίως βιωματική. Είναι βίωμα το να μάθεις πως λειτουργούν οι αριθμοί, είναι βίωμα να αντιληφθείς γιατί μια σχέση δύναται να ονομαστεί ?νόμος?, είναι βίωμα να ερμηνεύσεις μία συμπεριφορά ως κοινωνικό φαινόμενο με πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις, είναι βίωμα το να ?ξέρεις? πως να στήνεις δουλειές, να μάθεις πως να μαθαίνεις.
Η δημόσια εκπαιδεύση δεν έχει φέρει τους καρπούς που πολλοί θα περίμεναν, ωστόσο δεν είναι αποτυχημένος θεσμός. Τουναντίον, είναι θεσμός που θέλει μεταρρυθμίσεις και βηματισμό που να ακολουθεί ή και να προηγείται των εξελίξεων. Ξέρεις, η ιδιωτική εκπαίδευση λειτουργεί πολύ καλά σε πολύ συγκεκριμένα πεδία που η αγορά χρηματοδοτεί και αναμένει απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Όλοι γνωρίζουμε από ?φτηνά? πτυχία και πιστοποιητικά, νόμιμα, καθόλα νόμιμα, δεν προωθούν όμως αυτό που μία ανταγωνιστική οικονομία θα ζητούσε.. Σε αντίθεση με τα πολύ καλά ιδιωτικά σχολεία που το πτυχίο τους είναι μια εγγύηση για τις γνώσεις και τις ικανότητες του απόφοιτου. Και αυτά όμως, τα άριστα, ελέγχονται από το κράτος, από συλλόγους, από γραφειοκρατία δομημένη με τέτοιο τρόπο που βοηθά και στηρίζει όσους δραστηριοποιούνται.
Το θέμα είναι τα κίνητρα και οι δομές που στηρίζουν τη δραστηριότητα και αυτή δεν είναι πάντα κερδοσκοπική. Ένας καλός μαθητής, φοιτητής, εκπαιδευόμενος έχει στόχο το οικονομικό κέρδος ;! Ασφαλώς, τα χρήματα μπορούν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο, μία υποτροφία επιβραβεύβει ένα καλό απόφοιτο, αλλά ο ακόμη καλύτερος θα πάρει περισσότερα ;!
Η ιδιωτική εκπαίδευση όταν λειτουργεί μέσα σε ρυθμιστικά πλαίσια και, ειδικά, όταν έχει τη μορφή μη κερδοσκοπικού οργανισμού με συμμετοχή ιδιωτών, φέρνει πολύ καλά αποτελέσματα και.. χρήματα από τα παιδιά των αστικών οικογενειών. Η δημόσια εκπαίδευση έχει πιο μαζικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα, να είναι πολύ πιο δυσκίνητη σε θέματα κριτηρίων και διαχείρισης πόρων. Τι κάνει, όμως, κάποια ιδρύματα να ξεχωρίζουν ; Η μαγιά των ανθρώπων που λειτουργούν μέσα σ? αυτά..
Ο ιδιωτικός χαρακτήρας εταιρείας ή οργανισμού είναι πάντα η κουλτούρα των λίγων που κάνουν τη διαφορά στην επικοινωνία, στην έρευνα και στην επιδίωξη του κέρδους.. Ο δημόσιος χαρακτήρας θέλει δομές! δομές με διαφάνεια, αξιολόγηση και ευελιξία. Η ανεξάρτητη και αυτοδιοίκητη αρχή, η ψηφοφορία, η δημοσίευση, η κατοχύρωση είναι δομές που όταν δεν λειτουργούν πίσω από κλειστές ?πόρτες?, λειτουργούν καλά και φέρνουν χαμηλή ανεργία, υψηλά εισοδήματα, αίσθημα δικαιοσύνης, υγιή ανταγωνισμό, καινοτομία, χρηματοδότηση και εξωστρέφεια, δηλαδή.. ανάπτυξη που έχει μόνιμο χαρακτήρα.