Ποιος φταίει για τη Χ.Α.

Γιορτάσαμε» λοιπόν και την 39η επέτειο της Μεταπολίτευσης. Σε ρόλο ανιματέρ τούτου του «πάρτυ» αναδείχθηκε με μια σειρά εξωφρενικών κινήσεων και ενεργειών το «κόμμα» της Χρυσής Αυγής. Έτσι, η βουλευτής και σύζυγος in real life του ηγέτη της οργάνωσης Νίκου Μιχαλολιάκου, Ελένη Ζαρούλια, εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επίθεση στον αντιπρόεδρο της Βουλής, Γιάννη Δραγασάκη, αποκαλώντας την κόρη του «πρεζού» που μόλις βγήκε από την «μπουζού» (φαίνεται πως οι χρυσαυγίτες ανακαλύπτουν ετεροχρονισμένα τον Νίκο Τσιφόρο). Λίγες ώρες αργότερα δε η Χ.Α. μετά την ορθότατη (και ας φωνάζουν διάφοροι ψευτοδημοκράτες) απόφαση του δημάρχου Καμίνη να μην της παραχωρήσει την πλατεία Αττικής για ένα ακόμα αποκρουστικό «γκρικ όνλι» συσσίτιο επέλεξε να διοργανώσει το εν λόγω ιβέντ στα παλιά της γραφεία, στον Σταθμό Λαρίσης υπό τους μαγευτικούς ύμνους μιας βερσιόν του χιτλερικού ύμνου. Με δική της σπέσιαλ περιφρούρηση από καλογυμνασμένους ροπαλοφόρους βεβαίως βεβαίως.

Όλα αυτά φυσικά διανθισμένα με τις συνήθεις χοντράδες των Κασιδιάρη, Παναγιώταρου και Σία κατά παντός «υπευθύνου». Χοντράδες οι οποίες πλέον περνάνε στο ντούκου ως business as usual.

Φοβάμαι πως ελάχιστοι καταλαβαίνουν που πάει το πράμα. Κάποιοι θεωρούν πως η Χρυσή Αυγή αποτελεί παροδικό φαινόμενο, μια φούσκα η οποία σύντομα θα σκάσει. Άλλοι υποτιμούν το 15% (ένας στους επτά Έλληνες, έτσι;) που συγκεντρώνουν στις δημοσκοπήσεις θεωρώντας το ως «ταβάνι».

Ορισμένοι πιστεύουν πως οι χρυσαυγίτες πρέπει να αντιμετωπιστούν με κατανόηση. «Πατ πατ» στην πλάτη κι έτσι. Υπάρχουν και εκείνοι που μας λένε πως πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με χιούμορ. Κάθε φορά δηλαδή που θα βλέπουμε κάποιο οπλισμένο σκίνχεντ θα του διηγούμαστε σπαρταριστά ανέκδοτα για ξανθιές και τον Κωστίκα με τον Γιωρίκα και θα τον βγάζουμε νοκ άουτ.

Οι μεν επιμένουν στην ανιστόρητη, αφελή και επικίνδυνη «Θεωρία των άκρων». Μας λένε πως ο Στρατούλης με τον Πάντζα και οι μαυροφορεμένες ορδές των μαιανδροσβαστικοφόρων είναι ακριβώς το ίδιο.

Οι δε προσπαθούν να μας πείσουν πως ο αληθινός εχθρός είναι η Τρόικα και το ΔΝΤ. Πως οι χρυσαυγίτες είναι στην πραγματικότητα μασκαρεμένοι μνημονιακοί παρακρατικοί και πως τα ποσοστά που τους αποδίδονται είναι μούφα και έχουν ως μοναδικό στόχο να φοβερίζουν τον υπέροχο ελληνικό λαό.

Προσωπικά, δεν πιστεύω πως η Χρυσή Αυγή αποτελεί «παιδί» της Κρίσης. Σίγουρα ευνοήθηκε από αυτήν, «πάτησε» πάνω της, το «αυγό του φιδιού όμως» (για να χρησιμοποιήσω την γνωστή κοινότοπη έκφραση) επωαζόταν για τουλάχιστον είκοσι χρόνια.

Επωαζόταν στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Στην φιλοσερβική αβάντα τον καιρό των σφαγών στην Βοσνία. Στις «λαοσυνάξεις» για τις ταυτότητες του «Μακαριστού». Στα πογκρόμ σε βάρος των Αλβανών φιλάθλων το ένδοξο (τόσο κοντινό-τόσο μακρινό) 2004.

Υπεύθυνες για την ύπαρξή της Χ.Α. είναι όλες οι πολιτικές παρατάξεις. Με τις αποτυχημένες διακυβερνήσεις τους και τις άγονες αντιπολιτεύσεις τους. Με την αποθέωση που διαχρονικά επεφύλαξαν στον λαϊκισμό και τον εθνικισμό ή εσχάτως στην αυτοδικία.

Υπεύθυνοι για την ύπαρξή της είμαστε όλοι μας. Ανεξαιρέτως. Μέσω της ανοχής και της αδιαφορίας μας. Και μόνο ενωμένοι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Πέρα από διλήμματα τύπου Δεξιά-Αριστερά, Μνημόνιο-αντιμνημόνιο, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Και πρέπει να το κάνουμε σήμερα, τώρα. Όπου να’ ναι, η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Αν δεν είναι ήδη πολύ αργά…