Το ελιξίριο της ζωής
Χθες, Το Ποτάμι ανάρτησε στην ιστοσελίδα του δύο βιντεάκια με τίτλο «Η πρώτη τους φορά». Οπως αναφέρεται στο συνοδευτικό κείμενο, «η Αγγη έχει πολύ καιρό να το κάνει, ενώ για τη Μαρίλια είναι η πρώτη της φορά. Και οι δύο όμως διστάζουν, η καθεμία για τους λόγους της». Το βίντεο με τη Μαρίλια αποτελεί σχεδόν πιστή αντιγραφή της ιδέας της Ντάνχαμ, κάτι που δεν είναι κακό, αφού σύμφωνα με μια θεωρία όλα έχουν ειπωθεί και όλοι κάποιον ή κάτι αντιγράφουμε (καλό είναι βέβαια να το λέμε κιόλας). Υπάρχει πάντως μια μικρή διαφορά: στην πρωτότυπη εκδοχή οι σεξουαλικές αναφορές αποτελούν μόνο το πρόσχημα, ενώ στην ελληνική εκδοχή καταλαμβάνουν το 90% του χρόνου στο βίντεο και το 100% του χώρου στη λεζάντα. Προφανώς ο έλληνας ψηφοφόρος είναι πιο στερημένος από τον Αμερικανό, θέλει περισσότερο σεξ, δεν καταλαβαίνει το εύρημα με την πρώτη. Στην ίδια λογική στηρίζονται άλλωστε και πολλές επιτυχημένες διαφημίσεις, με το κορίτσι να αναστενάζει, να βογγάει, για να μας αποκαλύψει μόνο στο τέλος ότι το θέμα της ήταν με ένα κινητό.
Η δεύτερη διαφορά αφορά το βίντεο με την Αγγη, η οποία είναι προχωρημένης ηλικίας, όπως είπαμε «έχει πολύ καιρό να το κάνει», αλλά τώρα που το αποφάσισε «αισθάνεται νέα και σημαντική». Νέα; Σημαντική; Αυτό δεν λέγεται ψήφος, αλλά ελιξίριο της ζωής. Είδατε Το Ποτάμι;
Τέλος πάντων, ψύλλοι στ? άχυρα. Και οι διαφημίσεις ενός μεγάλου παιχνιδάδικου με ενοχλούν, αλλά όλα δείχνουν πως πουλάνε. Ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει δίκιο, Το Ποτάμι πρέπει πάση θυσία να βγει τρίτη δύναμη στις ευρωεκλογές. Προφανώς στο όνομα αυτού του στόχου αποφεύγει να δηλώσει αν προσωπικά προτιμά τη νίκη του Καμίνη ή του Σακελλαρίδη στον Δήμο της Αθήνας, ενώ ο υποψήφιος ευρωβουλευτής (και φαβορί) Γιώργος Γραμματικάκης εκφράζει την κούρασή του με τα εκβιαστικά διλήμματα για τις τράπεζες και δηλώνει ότι στον β? γύρο θα στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις τη Δούρου «επειδή είναι κεντροαριστερός».
Πρέπει να προφυλάξω τον εαυτό μου. Μέχρι την Κυριακή θα βλέπω και θα ακούω μόνο Σταύρο Τσακυράκη.