Ο πόνος ψυχής του υπουργού

Ο αναπληρωτής υπουργός Σπίρτζης υπέγραψε, κατά δήλωσή του, με πόνο ψυχής τη σύμβαση παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. Υποθέτω και ελπίζω ότι το ίδιο θα πράξει, με ακόμα πιο σπαραξικάρδιο τρόπο, και ο υπουργός Δρίτσας για το λιμάνι του Πειραιά, αφού έχει κάνει καμπάνια με τον δημοτικό συνδυασμό του «Λιμάνι της αγωνίας» για την παραμονή του λιμανιού στη διαχείριση του κράτους. Πέραν του ότι ο κ. Σπίρτζης παραλογίζεται όταν καταγγέλλει τον προκάτοχό του κ. Χατζηδάκη για την κατάρτιση μιας σύμβασης που ο ίδιος υπογράφει, η στάση αυτή, την οποία φαίνεται να συμμερίζεται η πλειοψηφία της κυβέρνησης και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και εμπνέει έντονες ανησυχίες. Πράγματι, οι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία έλλειψης δημόσιων πόρων, τη μόνη αναπτυξιακή δυνατότητα με τη βελτίωση των υποδομών και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Παράλληλα, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για «ξεπούλημα» δημόσιας περιουσίας, αλλά για παραχώρηση χρήσης ορισμένου χρόνου με τεράστια επενδυτικά και δημοσιονομικά οφέλη. Πρόκειται δηλαδή για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η οποία παραμένει ανενεργός και βαίνει συνεχώς απαξιούμενη, όπως μας θυμίζει, με τραγικό τρόπο, το Ελληνικό, που προορίζεται εσχάτως για τη διαμονή προσφύγων και μεταναστών, ενώ και αυτή ακόμα η χρήση φαίνεται προβληματική, αφού οι είσοδοι των κτιρίων δεν μπορούν να ανοίξουν λόγω της συσσώρευσης τόνων σκουπιδιών… Δεν βλέπει άραγε ο κ. Σπίρτζης και οι περί αυτόν την άθλια κατάσταση των αεροδρομίων, το ότι η ανάκαμψη του Πειραιά ήρθε με την παραχώρηση τμήματος του εμπορικού λιμένα στην COSCO, ότι η Αττική οδός και το Μετρό είναι οι μόνες συγκοινωνίες που λειτουργούν ικανοποιητικά; Δεν βλέπει την ανάγκη επενδύσεων; Δεν βλέπει τα οφέλη των καταναλωτών από την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, δεν βλέπει ότι η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου περνά αναγκαστικά από τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα;

Προφανώς δεν μπορεί να δει το ολοφάνερο, γιατί ο πόνος της ψυχής του είναι η άλλη πλευρά της λατρείας του για την κρατικοδίαιτη οικονομία και τα πελατειακά οφέλη που μπορεί να του προσπορίσει, όπως περίτρανα το απέδειξε πρόσφατα με τον διορισμό πολυπληθών διοικήσεων στους οργανισμούς που ελέγχονται από το υπουργείο του. Ας θυμίσουμε όμως ότι την ίδια στιγμή των δακρύβρεκτων δηλώσεων Σπίρτζη, ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Πιτσιόρλας ανέπτυσσε ευθαρσώς δημόσια τα μεγάλα οφέλη από την παραχώρηση των αεροδρομίων. Θυμίζω ότι ο κ. Πιτσόρλας ήταν στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και της Ανανεωτικής Αριστεράς, ενώ ο κ. Σπίρτζης ήταν και παραμένει ένας από τους γνησιότερους εκφραστές του χειρότερου ΠΑΣΟΚ. Με τις δηλώσεις του ο κ. Πιτσιόρλας διέσωσε, προς στιγμήν, την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς. Μόνο που φοβάμαι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν μείνει πολλοί αριστεροί άξιοι αυτού του ονόματος. Και αυτή η ένδεια μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική και για την αξιοπιστία της Αριστεράς και για το μέλλον της χώρας.