Ύστερα από ένα Παραμύθι θα Επιστρέψουμε στην Πραγματικότητα

Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το β’ τρίμηνο του 2015 (Q2) το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε 0,9%! Ποιος μπορούσε να το πιστέψει; Αφού ούτε το export παρουσίασε βελτίωση αλλά ούτε και οι επενδύσεις ιδιωτικές και δημόσιες παρουσίασαν καμιά ιδιαίτερη αύξηση; Αρά τι μένει; η κατανάλωση. Η οποία αυξήθηκε σημαντικά. Οι Έλληνες στους πρώτους μήνες της κυβέρνησης της πρώτης φοράς αριστεράς, αύξησαν την κατανάλωση τους. Ιδιαίτερα αυξήθηκαν οι λιανικές πωλήσεις που παρουσίασαν αύξηση 3,9% το Μάιο σε ετήσια βάση. Επίσης απογειώθηκαν οι αγορές αυτοκινήτων το α’ τρίμηνο παρ’ όλο που δεν έχουν δοθεί τα στοιχεία του β’ τριμήνου. Ποιος ήταν ο παράγοντας που αύξησε την κατανάλωση; Η δημιουργία κλίματος αβεβαιότητα από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς!

Στην αρχή γιατί πίστεψαν σε μια συμφωνία και στη συνέχεια γιατί φοβήθηκαν ότι θα χάσουν τα ευρώ τους και το έριξαν στο shopping. Αυτό τελικά ξέρετε που οδηγεί μια οικονομία; Στη απώλεια της αποταμίευσης για επενδύσεις και την διοχέτευση της στην κατανάλωση, όταν μάλιστα πρέπει να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο σε περιόδους ύφεσης.  Όταν λοιπόν ακούω ή διαβάζω ότι αυτή η κυβέρνηση «διαπραγματεύτηκε» διαλύοντας στην κυριολεξία ή παραγνωρίζοντας  τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας και οδηγώντας την χώρα στα capital controls στην πιο κρίσιμη φάση της κρίσης της, νομίζω οτι όλοι αυτοί που τα γράφουν και τα υποστηρίζουν μάλλον αγνοούν στοιχειώδεις κανόνες Οικονομίας και Πολιτικής. Η αναξιοπιστία της χώρας στους τελευταίους εφτά (7) μήνες έχει φτάσει στο ζενίθ της.

Ας ευχηθούμε η τελευταία επιλογή του Α. Τσίπρα σαν πρωθυπουργού αυτής της χώρας να ήταν η προκήρυξη αυτών των εκλογών και να γίνει δυνατό να οδηγήσουν σε λύση και σε πολιτική σταθερότητα για την επόμενη τετραετία. Διαφορετικά το Grexit  όχι μόνο δεν θα το έχουμε αποφύγει αλλά θα είμαστε πολύ πιο κοντά. Αυτοί που κατάγγελλαν οτι η χώρα είχε μετατραπεί σε πειραματόζωο της τρόικας, τελικά ήταν αυτοί οι ίδιοι που επιχείρησαν να το κάνουν με το να προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τις ιδέες μιας ομάδας  μη συμβατικών οικονομολόγων που ονειρευόταν διαγραφή του χρέους, New Deal και μεταφορές πόρων και ότι  θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη με όχημα την Ελλάδα του 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και το ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χωρίς οι ομογάλακτοι τους στην Ευρώπη να ξεπερνούν το 2 – 6%.

Οι Φαντασιώσεις και τα Παραμύθια  όμως πάντα έχουν ένα Τέλος, που δεν είναι αυτό που αυτές/α θέλουν, αλλά αυτό που επιβάλει η Πραγματικότητα. Αν τελικά έχουμε περάσει την παιδική ηλικία  και έχουμε ενηλικιωθεί σαν κοινωνία θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο Αλέξης ήταν μια παρένθεση μιας παιδική μας αδυναμία που πλέον δεν θα θέλαμε να ξανα-επιστρέψει;