Ένα σχόλιο για τον Σπύρο Λυκούδη

Στον γενικό και εύλογο χλευασμό για την ΔΗΜΑΡ που για άλλη μια φορά σήμερα προκαλεί η υπουργοποίηση Θεοχαρόπουλου, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ένας πολιτικός που ήταν επίσης κορυφαίο στέλεχος και ιδρυτής του κόμματος αλλά καμία σχέση η πορεία και οι επιλογές του δεν είχαν με την ξεφτίλα που απέπνεε εκείνη των περισσότερων από τους υπολοίπους – Φώτη Κουβέλη, Μαρία Ρεπούση, Μαρία Γιαννακάκη και Θανάση Θεοχαροπουλου προεξαρχόντων.

Και φυσικά δεν είναι άλλος από τον Σπύρο Λυκουδη, ο οποίος:

– χτύπαγε από νωρίς τα καμπανάκια εντός της ΔΗΜΑΡ για την πορεία του κόμματος μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά και την υπονόμευση των πρωτοβουλιών ενότητας της κεντροαριστεράς (όπως των 58), και αποχώρησε όταν οι πολιτικές διαφωνίες ήταν πλέον αξεπέραστες.

– Υποστήριξε από την αρχή την ανάγκη σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ και την ενότητα της κεντροαριστεράς, εργάστηκε αδιάκοπα για αυτήν και δεν αντιμετώπισε το θέμα ευκαιριακά και τακτικίστικα, όπως η ηγεσία (σημερινή και προηγούμενη) της ΔΗΜΑΡ

– Ψήφισε υπέρ του Σταύρου Δημα για την προεδρία της Δημοκρατίας το 2014 σε αντίθεση φυσικά με τη ΔΗΜΑΡ που τον καταψήφισε παίζοντας έτσι καταλυτικό ρόλο στον πρόωρο ερχομό της λαίλαπας ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία

– Ψήφισε υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, χωρίς φυσικά να επιδιώκει κανένα πολιτικό αντάλλαγμα από την κυβέρνηση ή να ασχολείται με Γέφυρες, αλλά αντιθέτως καταψηφίζοντας την στην ψήφο εμπιστοσύνης

– Και τέλος, αρνήθηκε να περάσει στο άλλο πολιτικό άκρο, συντασσόμενος δηλαδή με τη ΝΔ, όπως κάνουν άλλοι συνοδοιπόροι του στη ΔΗΜΑΡ και στελέχη της αριστεράς, όπως ο Ψαριανός και ο Τατσόπουλος.

Επιτομή της συνέπειας, της σοβαρότητας, και πλέον με διακομματικό κύρος και σεβασμό, ο Σπύρος Λυκούδης διασώζει την υπόληψη και παρακαταθήκη της ανανεωτικής αριστεράς και μένει στην πολιτική ιστορία ως άξιος – και μοναδικός – συνεχιστής της πολιτικής παράδοσης του Λεωνίδα Κύρκου και του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

* Ο Στέλιος Διακουλάκης ειναι μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου της κίνησης «ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς».

Το κείμενο είναι σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο facebook.